@Keet: Dat kunstje wat je beschrijft bespeur ik niet echt in Het kleine meisje van meneer Linh. Daarnaast: als het een geslaagd kunstje is: prima toch?! Een boek is voor mij niet minder mooi omdat de schrijver dat goede 'kunstje' nog een keer gebruikt heeft. Verder heb ik die twee die jij gelezen hebt juist niet gelezen, dus kan ik er niet iets zinnigs over zeggen, alleen dat ik deze heel mooi vond.
Zen en de kunst van het motoronderhoud: ingewikkeld, maar wel een toffe introductie in wat filosofische vraagstukken.
+0
Arnold
Net als De wereld van Sofie. Hoofdbrekens, elke keer weer.
Overigens @keet over McEwen: bedoel je dat hij z'n stijl per boek/per onderwerp verandert? Dat is natuurlijk best knap, maar het neemt niet weg dat ik serieus met gekromde/kromme tenen/teennagels (ik weet de uitdrukking niet zo goed meer) Atonement heb gelezen. Ik vond het gewoonweg irritant hoe hij zo pretentieus en ontzettend langdradig de psyche van tienermeisjes denkt te 'doorgronden'. Gewoonweg niet leuk om te lezen.
Zo. twee aanvallen achter elkaar, praat je daar maar eens uit. :)
+0
klaasmans
en toch is McEwen erg goed
+0
Elsa
monaldi & sorti hebben een geweldige reeks boeken van het umberto eco soort
te beginnen met impramatur en als iedereen die uit heeft
louis de bernieres - vogels zonder vleugels
+0
Arnold
De Bernieres is toch ook van die mandoline van oom Tom?
klaasmans schreef: en toch is McEwen erg goed
Klinkt interessant, ik zie dit nu pas. Heb je er ook een reden voor? ;) En wordt er over het algemeen ook iets gedaan met al deze tips?
+0
pytric
Kapitein Corelli's mandoline van De Bernieres.
Maar even serieus, Elsa. Je kúnt niet menen dat die twee Italianen jou kunnen bekoren. Ik heb één boek van die lui gelezen (een snelle blik op mijn boenkast leert me dat het 'Veritas' was) en dat zijn pakweg zes uur van mijn leven die ik pas in de eeuwigheid weer terug krijg, foei wat slecht. En nog gejat ook, neem het script van 'The usual suspects' gooi er een 17e eeuws sausje overheen en voila, je hebt een boek dat volgens de recensie vergeleken kan worden met en misschien wel beter is dan Umberto Eco's werk. Ga nou toch snel naar huis.
+0
Pinkeltje
Het schervengericht van onze geliefde A. F. Th. houdt mij al weken in zijn greep.
Overigens, Pytric, heb ik me met Veritas best vermaakt. En met kapitein+mandoline ook.
+0
Elsa
ook al zou het gejat zijn, wat boeit mij dat als het prettig leest?
heb je ooit gehoord van iets zoals pastiche?
nu jij weer!
+0
pytric
Elsa schreef: ook al zou het gejat zijn, wat boeit mij dat als het prettig leest?
Geldt dat ook voor dat apparaat dat je voor vijf euro op de vismarkt van een schultenbrau-liefhebber koopt en dat zo fijn fietst?
+0
Elsa
die subtiele insinuatie dat ik als monaldi&sorti lezer te vergelijken val met een fietsenheler zal ik maar even negeren.
mijn punt is dat imitatie in de literatuur -pastiche- redelijk ingeburgerd is en over het algemeen niet geschouwd word als stelen. sterker nog , pastiche is juist imitatie vanuit bewondering voor het origineel.
+0
Maajke
Hee lieverds, even een knuffel, nu is het weer goed, ok? Anders durven mensen zoals ik die niets over literatuur weten niet meer te posten op dit topic.
Trouwens, voor zover ik weet wordt met 'pastiche' - wanneer het literatuur betreft - een parodie bedoeld. Dat de auteur van de pastiche het werk van de geparodieerde auteur nabootst is enkel om hem belachelijk te maken of te bekritiseren. In ieder geval is het niet de bedoeling om bewondering te uiten..
+0
Xander
geloof me pastiche is uit bewondering en is het tegenovergestelde van een parodie.
Geen gezeik, ik heb gewoon gelijk.
"Beter goed gejat, dan slecht bedacht"
+0
Xander
*Elsa durft onder Xander's account te posten, Elsa is de koningin.
+0
Octr
Geloof me, pastiche is echt niet het tegenovergestelde van een parodie, maar zit daar dicht tegenaan. "Ik heb altijd gelijk." Wie schreef dat?
+0
Flor is
Quote NRC.next donderdag 9 oktober: "Als je probeert te imiteren prikken lezers daar vaak snel doorheen, tenzij je een heel goede pastiche hebt geschreven. Maar heel goede pastiches zijn zeldzamer dan edelmetalen" geschreven door een literair agent.
Het lijkt mij dat pastiches geen parodieën zijn. Maar ook dat het heel moeilijk is een goede pastiche te schrijven, en dat je vaak te maken hebt met niet meer dan aardige (of zelfs hele slechte) namaak.
+0
Octr
Je moet het ND lezen, Flor is. De enige ware krant.
+0
Janko
Ja daar staan leuke artikelen in die geschreven zijn door Octr. Leuk artikel Octr! Is dat je eerste of had je ook al eerder een artikel in het ND geschreven?
+0
Arnold
Hoe dan ook, pastiche of niet, het bederft mijn leesplezier wel enigszins wanneer ik merk dat een bepaalde stijl, plotconstructie of andere elementen wat al te sterk lijkt op andermans werk zonder daar iets vernieuwends mee te doen. Hoewel het makkelijk wegleest misschien, is het dan ook heel makkelijk scoren.
In het kader van wat lees jij: ik lees het ND niet. Behalve Octr's artikelen dan.
+0
Flor is
Octr schreef: Je moet het ND lezen, Flor is. De enige ware krant.
Ik wil jou niets te kort doen en heb je stuk over de gehandicapte hockeysters al helemaal gelezen. Maar om ANP berichtjes te lezen hoef ik alleen maar even op nu.nl (ook al zo'n enoooooorme kwaliteitssite, met van die diepgaande analyses van twee regels.)
Ik houd het liever bij het NRC en voor de verdieping af en toe een Vrij Nederland.
+0
Sjoerdtje
Maurice, loop je stage ofzo bij het ND? Leuke stukjes hoor.
Om een eind te maken aan het gebakkelei over of McEwen wel of juist niet bouquetreeksverhalen schrijft en over wel of geen jatacties van Italiaanse schrijvers, nu een onderwerp die weer helemaal ontopic is.
Ik heb de boeken van Khaled Hosseini gelezen: 'Duizend schitterende zonnen' en 'De Vliegeraar'. Ik heb gezien dat eerder op dit topic er ook al iets over geschreven is, maar ik mis nog een beetje een diepgaande analyse van Hosseini's werk... Ik vind het nl. stuk voor stuk mooie, makkelijk leesbare en meeslepende verhalen om te lezen. Ook verschaffen de verhalen inzicht in de geschiedenis van Afghanistan en de ontwikkeling van de Taliban, leerzaam dus. Maar het valt me op dat daarnaast in beide boeken thema's als vergeving, opoffering, schuld en liefde erg sterk naar voren komen en daardoor ietwat voorspelbaar zijn. Ook zijn het geen boeken om zo in een middagje even uit te lezen. Daarvoor zijn de verhalen te triest. Op een gegeven moment heb ik de boeken wel weg moeten leggen. Misschien is dit juist de bedoeling van de schrijver, om de lezer stil te zetten. Wat vinden jullie?!
Heb nu 'Extreem luid en ongelooflijk dichtbij' van Jonathan S. Foer in mn bezit. Pytric, jij hebt 'em gelezen? Ik denk dat het een heel tof boek is nl.
@Keet: Dat kunstje wat je beschrijft bespeur ik niet echt in Het kleine meisje van meneer Linh. Daarnaast: als het een geslaagd kunstje is: prima toch?! Een boek is voor mij niet minder mooi omdat de schrijver dat goede 'kunstje' nog een keer gebruikt heeft. Verder heb ik die twee die jij gelezen hebt juist niet gelezen, dus kan ik er niet iets zinnigs over zeggen, alleen dat ik deze heel mooi vond.
Zen en de kunst van het motoronderhoud: ingewikkeld, maar wel een toffe introductie in wat filosofische vraagstukken.
Net als De wereld van Sofie. Hoofdbrekens, elke keer weer.
Overigens @keet over McEwen: bedoel je dat hij z'n stijl per boek/per onderwerp verandert? Dat is natuurlijk best knap, maar het neemt niet weg dat ik serieus met gekromde/kromme tenen/teennagels (ik weet de uitdrukking niet zo goed meer) Atonement heb gelezen. Ik vond het gewoonweg irritant hoe hij zo pretentieus en ontzettend langdradig de psyche van tienermeisjes denkt te 'doorgronden'. Gewoonweg niet leuk om te lezen.
Zo. twee aanvallen achter elkaar, praat je daar maar eens uit. :)
en toch is McEwen erg goed
monaldi & sorti hebben een geweldige reeks boeken van het umberto eco soort
te beginnen met impramatur en als iedereen die uit heeft
louis de bernieres - vogels zonder vleugels
De Bernieres is toch ook van die mandoline van oom Tom?
Klinkt interessant, ik zie dit nu pas. Heb je er ook een reden voor? ;) En wordt er over het algemeen ook iets gedaan met al deze tips?
Kapitein Corelli's mandoline van De Bernieres.
Maar even serieus, Elsa. Je kúnt niet menen dat die twee Italianen jou kunnen bekoren. Ik heb één boek van die lui gelezen (een snelle blik op mijn boenkast leert me dat het 'Veritas' was) en dat zijn pakweg zes uur van mijn leven die ik pas in de eeuwigheid weer terug krijg, foei wat slecht. En nog gejat ook, neem het script van 'The usual suspects' gooi er een 17e eeuws sausje overheen en voila, je hebt een boek dat volgens de recensie vergeleken kan worden met en misschien wel beter is dan Umberto Eco's werk. Ga nou toch snel naar huis.
Het schervengericht van onze geliefde A. F. Th. houdt mij al weken in zijn greep.
Overigens, Pytric, heb ik me met Veritas best vermaakt. En met kapitein+mandoline ook.
ook al zou het gejat zijn, wat boeit mij dat als het prettig leest?
heb je ooit gehoord van iets zoals pastiche?
nu jij weer!
Geldt dat ook voor dat apparaat dat je voor vijf euro op de vismarkt van een schultenbrau-liefhebber koopt en dat zo fijn fietst?
die subtiele insinuatie dat ik als monaldi&sorti lezer te vergelijken val met een fietsenheler zal ik maar even negeren.
mijn punt is dat imitatie in de literatuur -pastiche- redelijk ingeburgerd is en over het algemeen niet geschouwd word als stelen. sterker nog , pastiche is juist imitatie vanuit bewondering voor het origineel.
Hee lieverds, even een knuffel, nu is het weer goed, ok? Anders durven mensen zoals ik die niets over literatuur weten niet meer te posten op dit topic.
Trouwens, voor zover ik weet wordt met 'pastiche' - wanneer het literatuur betreft - een parodie bedoeld. Dat de auteur van de pastiche het werk van de geparodieerde auteur nabootst is enkel om hem belachelijk te maken of te bekritiseren. In ieder geval is het niet de bedoeling om bewondering te uiten..
geloof me pastiche is uit bewondering en is het tegenovergestelde van een parodie.
Geen gezeik, ik heb gewoon gelijk.
"Beter goed gejat, dan slecht bedacht"
*Elsa durft onder Xander's account te posten, Elsa is de koningin.
Geloof me, pastiche is echt niet het tegenovergestelde van een parodie, maar zit daar dicht tegenaan. "Ik heb altijd gelijk." Wie schreef dat?
Quote NRC.next donderdag 9 oktober: "Als je probeert te imiteren prikken lezers daar vaak snel doorheen, tenzij je een heel goede pastiche hebt geschreven. Maar heel goede pastiches zijn zeldzamer dan edelmetalen" geschreven door een literair agent.
Het lijkt mij dat pastiches geen parodieën zijn. Maar ook dat het heel moeilijk is een goede pastiche te schrijven, en dat je vaak te maken hebt met niet meer dan aardige (of zelfs hele slechte) namaak.
Je moet het ND lezen, Flor is. De enige ware krant.
Ja daar staan leuke artikelen in die geschreven zijn door Octr. Leuk artikel Octr! Is dat je eerste of had je ook al eerder een artikel in het ND geschreven?
Hoe dan ook, pastiche of niet, het bederft mijn leesplezier wel enigszins wanneer ik merk dat een bepaalde stijl, plotconstructie of andere elementen wat al te sterk lijkt op andermans werk zonder daar iets vernieuwends mee te doen. Hoewel het makkelijk wegleest misschien, is het dan ook heel makkelijk scoren.
In het kader van wat lees jij: ik lees het ND niet. Behalve Octr's artikelen dan.
Ik wil jou niets te kort doen en heb je stuk over de gehandicapte hockeysters al helemaal gelezen. Maar om ANP berichtjes te lezen hoef ik alleen maar even op nu.nl (ook al zo'n enoooooorme kwaliteitssite, met van die diepgaande analyses van twee regels.)
Ik houd het liever bij het NRC en voor de verdieping af en toe een Vrij Nederland.
Maurice, loop je stage ofzo bij het ND? Leuke stukjes hoor.
Om een eind te maken aan het gebakkelei over of McEwen wel of juist niet bouquetreeksverhalen schrijft en over wel of geen jatacties van Italiaanse schrijvers, nu een onderwerp die weer helemaal ontopic is.
Ik heb de boeken van Khaled Hosseini gelezen: 'Duizend schitterende zonnen' en 'De Vliegeraar'. Ik heb gezien dat eerder op dit topic er ook al iets over geschreven is, maar ik mis nog een beetje een diepgaande analyse van Hosseini's werk... Ik vind het nl. stuk voor stuk mooie, makkelijk leesbare en meeslepende verhalen om te lezen. Ook verschaffen de verhalen inzicht in de geschiedenis van Afghanistan en de ontwikkeling van de Taliban, leerzaam dus. Maar het valt me op dat daarnaast in beide boeken thema's als vergeving, opoffering, schuld en liefde erg sterk naar voren komen en daardoor ietwat voorspelbaar zijn. Ook zijn het geen boeken om zo in een middagje even uit te lezen. Daarvoor zijn de verhalen te triest. Op een gegeven moment heb ik de boeken wel weg moeten leggen. Misschien is dit juist de bedoeling van de schrijver, om de lezer stil te zetten. Wat vinden jullie?!
Heb nu 'Extreem luid en ongelooflijk dichtbij' van Jonathan S. Foer in mn bezit. Pytric, jij hebt 'em gelezen? Ik denk dat het een heel tof boek is nl.