In de SIC van oktober staat een artikel van recordlengte, geschreven door Fop Schipper. Hierin stelt am. Schipper dat er in de gereformeerde traditie een verkeerde plaats wordt toegekend aan de wet. Kort gezegd: aangezien wij zijn gestorven met Christus is aan de eis van de wet voldaan. Wij zijn dood voor de zonde maar levend voor God. Wanneer we de wet voorlezen in de kerk en naleving van de geboden gebruiken als teken van dankbaarheid kent dat geen bijbelse fundering. Sterker nog: op deze manier gaan wij de strijd aan met iets dat Christus al fundamenteel heeft overwonnen. Wij moeten daarentegen gaan leven door de Geest: onze nieuwe mens.
Graag wil ik hierover een discussie starten (wat niet wegneemt dat ook tegenartikelen in SIC welkom zijn!). Wanneer am. Schipper ons wil aanzetten tot een nieuw leven juich ik dat natuurlijk van harte toe. Veel dingen die hij schrijft komen dan ook gewoon overeen met de gereformeerde leer, hoewel am. Schipper het doet voorkomen alsof dit niet zo is.
Ik denk echter dat de gereformeerde traditie als het gaat om de rol van de wet meer recht doet aan het geheel van de bijbel. Zorgvuldig bijbellezen betekent namelijk ook het combineren van verschillende teksten, het ontdekken van bepaalde lijnen, aandacht voor zowel oude als nieuwe testament.
Als voorbeeld wil ik de Bergrede noemen. Am. Schipper stelt:
1) Christus wil hier een einde maken aan alle menselijke mogelijkheden zich voor God te rechtvaardigen.
2) Christus sprak tot de joden, die leefden onder het oude verbond, niet tot ons.
Wat betreft het eerste punt zou ik eerder zeggen dat Jezus ons een spiegel voor houdt, een ideaal. Dit ideaal heeft precies de functie van de wet: het leren kennen van onze ellende en het richtsnoer voor een nieuw leven, uit dankbaarheid.
Het tweede punt vind ik zeer gevaarlijk. De woorden van Jezus zijn de woorden die God in eigen persoon heeft gesproken op aarde. Jezus laat juist zien dat met zijn komst de wet blijft staan. Het is onjuist om het werk van Jezus te reduceren tot Zijn dood en opstanding.
Tevens creeert dit een onterecht spanningsveld tussen het OT en het NT. God kondigt het nieuwe verbond al aan in het OT, aan de joden! Dan zal Hij Zijn geboden in de harten schrijven. God begint niet overnieuw in het nieuwe testament. God verandert namelijk niet, wat verandert is dat wij ook bij Gods kinderen mogen horen. Wat verandert is dat wij niet meer aan de vloek van de wet hoeven te voldoen. Wij zijn vrijgemaakt!
Erg frustrerend is het als je een stuk hebt geschreven en als het weg is. Maar goed. Ik zal proberen om het opnieuw op te schrijven!
Ik wilde am. Schipper hartelijk bedanken voor zijn artikel in de SIC. We hebben het namelijk mooi kunnen gebruiken met afgelopen BK.
Ik vind het een hele interessante materie. Hoewel ik zeker vind dat je opzich een punt hebt, heb ik toch een aantal vraagjes:
Als je kijkt naar Romeinen 13. Hoe beschouw je deze tekst in het verband met jou artikel.
Paulus schrijft hier aan de gemeente van Rome: ‘Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld.’ Vervolgens somt Paulus punten uit de wet op. Mijn vraag aan jou, am. Schipper, is.
Een lange reactie volgt nog omdat ik het artikel nog goed moet lezen morgen in de trein. Matthijs bedank ik nu voor het feit dat hij de Sic op een vindbare plek in zijn kamer heeft laten rondslingeren. Hij krijgt hem maandag wel weer terug.
In de voetrnoten zag ik verwijzingen naar Watchman Nee. Ik herinner mij discussies van een paar jaar geleden over Watchman Nee, waar de amici Esbach en Grevink toentertijd nogal mee wegliepen.
Watchman Nee beweert dat je als christen zonder zonde kunt leven omdat je door Christus verlost bent. Dit is iets wat ik niet geloof, al was het maar vanwege het feit dat deze wereld smerig en verdorven is, mensen vaak zo tegenvallen en je van de hemel op aarde eigenlijk weinig tot niets merkt.
De gereformeerde confessie, waarin de nadruk wordt gelegd op de zondigheid van de mens en de grote kloof tussen ons en God, is veel realistischer. Hoewel ik ben gedoopt voel ik mij nu nou niet bepaald gearriveerd. Onder andere de wet - die niet voor niets elke zondag wordt voorgelezen - drukt ons weer met de neus op de feiten: de geneigdheid tot het kwaad en ons onvermogen om God en onze naaste lief te hebben.
Watchman Nee en zij die denken dat de wet voor "wedergeboren" christenen geen betekenis meer heeft vind ik nogal gevaarlijk, omdat dit a) de gebrokenheid van deze wereld en het onvermogen van ons mensen onderkent en b) leidt tot geestelijke arrogantie (wat je dikwijls ziet bij evangelischen).
Zou het mogelijk zijn voor mensen die geen huisgenoten hebben met rondslingerende sics dit werkje toch aanschouwelijk te maken?
Gewoon ff een mailtje naar Fop, en je krijgt het origineel ongetwijfeld toegestuurd!
Hoi Hans (en de rest),
Allereerst: tof dat hier een topic over gestart is!
Ik ga nu niet inhoudelijk in op wat Reinier heeft gepost, alleen wilde ik nog wel even zeggen dat veel dingen die ik schrijf volgens mij nu juist niet gereformeerd zijn! (Vraag maar eens aan mensen van je kerk of de wet nog van toepassing is).
Ook wil ik Reinier er op wijzen dat de bergrede vaak wordt aangehaald als argument vóór een centrale positie van de wet. Dit is de reden dat ik er aandacht aan besteed heb! Ik heb niet gezegd dat Jezus in de bergrede niet tot christenen zou spreken. (Ik schrijf o.a.: dat over de bergrede nog veel meer te zeggen is, en dat wij er als christenen heel veel van kunnen leren).
Hans, als ik het goed begrepen heb vraag jij je af waarom christenen in het NT worden opgeroepen om zich aan Gods geboden te houden. (dit lijkt in tegenspraak met andere bijbelteksten en mijn artikel). Je geeft als voorbeeld Rom 13. Je haalt dan zelf het vers aan dat zegt; wie de ander liefheeft die heeft de hele wet vervuld. Op meerdere plaatsen wordt idd gezegd dat wij ons aan Gods geboden moeten houden. Punt is dat we dit doen als we liefhebben. ‘Dit is zijn gebod: geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus en elkaar liefhebben zoals Jezus ons dat heeft opgedragen’. (1 Joh. 3:23). De liefde is de vervulling van de wet, en dit wordt volgens mij niet radicaal genoeg uitgelegd in de vrijgemaakte kerk. Joh. 13:34 ‘Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie ook elkaar liefhebben’. Insteek en uitgangspunt is dus de liefde, en niet de wet. Maar God en je naaste liefhebben betekent idd automatisch dat je je ook aan de andere geboden houdt. (zie ook 1 Kor. 13)
Een ander kernpunt is, denk ik, dat de wet onze oude mens aanspreekt, en een negatieve inslag heeft: Gij zult niet: doden, echtbreken, stelen, enzovoort. In Tim. 1:8-11 staat dat we de wet wel op de juiste wijze moeten gebruiken, een wet is er namelijk niet voor goede mensen, maar voor slechte mensen. Cruciaal hier is dat als wij in Christus een nieuwe schepping zijn, wij geen slechte mensen meer zijn. Wij zijn verloste en geheiligde zonen en dochters van God. De geboden zijn maar dode letters, de uitwerking van Gods liefde in ons leven gaat veel verder. Als er in het nieuwe testament dan ook voorschriften worden gegeven, is de insteek positief: God heeft je vrijgekocht, leef hier dan ook naar!
Wij worden door de wet in principe niet meer aangesproken! De wet (heel breed gezien) had een heel ander doel. Zij is gegeven aan de Joden, om hen apart te zetten (en te houden) van de rest van de wereld, omdat uit de Joden de verlosser geboren moest worden. Nu Jezus gekomen is, is dit onderscheidt tussen de joden en de rest v/d wereld opgeheven, en heeft de wet haar taak volbracht (dit kun je o.a. lezen in Ef. 2:14-16). Dat wij zo’n beetje alle voorschriften van de wet, zoals bv de offer- en reinigingswetten niet langer van toepassing achten, maar de tien geboden wel heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de tien geboden voor het grootste gedeelte universeel toepasbaar zijn op mens en maatschappij. Deze geboden zijn gewoon goed en redelijk. Als mens en als christen mogen wij inderdaad niet stelen en moorden. Als je echter principieel de wet nog van toepassing vind, dan zul je alle voorschriften moeten naleven die Jezus niet duidelijk heeft afgeschaft. Nu is er door de kerk een onderscheidt gemaakt tussen de honderden voorschriften/geboden van de wet (de Thora) en de Tien geboden. Maar ook dit levert problemen op. Kijk alleen maar naar de discussie rond het vierde gebod: de sabbatsrust. (Wij rusten nooit op sabbat, dus gaan we in tegen Gods wet..) Toen een onderzoekscommissie van de vrijgemaakte synode aangaf geen bijbelse opdracht/onderbouwing te kunnen vinden voor het verplaatsen van de sabbat naar de zondag waren de rapen gaar. Dit werd een van de belangrijkste redenen van de nieuwe vrijgemaakten om zich af te scheiden.
Ik hoop dat ik je vragen goed begrepen heb. tis een beetje langer geworden dan gepland, sorry :)
In de inleiding van het artikel staat het volgende: 'In dit artikel wil ik aan de hand van bijbelteksten uit het nieuwe testament laten zien dat wij ons niet hoeven te laten veroordelen door de wet'. Dat wordt volmondig beleden in de gereformeerde traditie. 'Wij hoeven niet aan de eis(en) van de wet te voldoen, omdat Jezus ons van deze vloek verlost heeft'. Ook voluit gereformeerd. Alleen je derde doel, aantonen dat de functieverandering van de wet geen bijbelse legitimatie kent, contrasteert met de gereformeerde traditie.
Het is een belangrijk punt, omdat je op deze manier een probleem creeert dat er mijns inziens niet is, en vervolgens een oplossing aandraagt. Ik ga helemaal met je mee dat wij dood zijn voor de zonde omdat wij met Christus zijn gestorven en opgestaan. Wij hoeven inderdaad niet meer aan de eisen van de wet te voldoen maar leven volledig uit genade. Onze nieuwe mens mag leven vanuit de Geest. Dat is niet nieuw, dat wordt al eeuwen beleden in de (gereformeerde) kerken.
Op de Bergrede wil ik nog wat dieper ingaan. Allereerst is het belangrijk af te bakenen hoe we het werk van Jezus zien. Vanaf het moment dat Jezus met Zijn onderwijs begint is geloof in Hem de enige manier om tot God te komen. De evangelieen staan er bol van: Christus vergeeft onze zonden als wij in Hem geloven. Die omwenteling vindt al voor Zijn dood en opstanding plaats. Het is daarom onjuist om Zijn woorden te plaatsen onder het oude verbond.
Daarnaast is de Bergrede een onderwijs aan de discipelen. Zij vormen de basis van het christendom. De Bergrede is dan ook helemaal op het komende rijk gericht (zie Mat. 5:19). Dit zijn de regels voor het leven van Gods kinderen, op de weg naar Zijn toekomt. Het zijn niet zomaar wat regels waarvan wij 'veel kunnen leren', het is het leven zoals Hij dat zelf heeft geleefd. Daarmee heeft Hij iets gedaan wat wij niet kunnen: de wet vervuld. Wij worden opgeroepen om Hem na te volgen. Niet omdat wij zo uit onszelf tot God kunnen komen, maar omdat Christus de weg is tot God.
Beste Fop, eerst mijn complimenten voor je artikel! Ik vond het zeer de moeite waard om te lezen.
Dan nu ook van mijn kant even een inhoudelijke reactie.
In de eerste plaats ben ik zeer verheugd met de laatste post op dit topic van Reinier. Ik ben het namelijk volkomen met hem eens. Er wordt in zekere zin een probleem voorgesteld dat er niet is. Toch bemerk ik een verschil van aankijken tegen de (functie van) de wet.
De volgende tegenstelling wordt eigenlijk gemaakt: Het voorlezen van de wet (negatief, benadrukken van onze zonden, onze onvolmaaktheid) óf je laten leiden door Gods GEEST (positief, nieuwe mens, je bent met Christus gestorven en opgestaan dus een nieuw leven mogelijk).
Ik denk dat deze tegenstelling niet gemaakt hoeft te worden. Ik denk namelijk dat A. zondebesef d.m.v. het voorlezen van de wet CRUCIAAL is voor ons geloof in Christus opstanding (als wij denken dat we rechtvaardig zijn, is Christus komst overbodig geweest) en B. je kunt je pas laten leiden door Gods Geest wanneer je punt A volkomen beaamt.
Waar heel het artikel over gaat, is dus eigenlijk terug te leiden op het volgende probleem: het negatieve (onze zondige aard) blijven benadrukken met het risico dat je niet verder komt, in je zonden blijft steken. Het verbondsautomatisme: we zijn zondig, maar al gered, dus het komt allemaal wel goed. De andere kant: we zijn gestorven met Christus, we moeten een nieuw mens worden, God ziet onze zonden niet meer, daar denken we nu niet meer aan. Positief!
Ik zie dit ook niet als een probleem. De spanning voel ik echter wel.
Een paar dingen wil ik hier even over kwijt.
A. Een mens blijft heel zijn leven zondig. (dat ben je toch hopelijk met me eens, Fop?)
B. Er moet een goede balans gezocht worden tussen A. zien dat je zondig bent en afhankelijk van de Here B. het belang ervan inzien dat God wil dat je een nieuw mens wordt en je zondige en verkeerde praktijken achterlaat, ook al ben je al gered als je Zijn naam belijdt.
Ik loop zelf wel eens het gevaar dat ik teveel mijn zondige aard blijf benadrukken en daardoor niet echt verder kom (je voelt je hypocriet, de wet komt tussen mij en God in te staan).
Maar de oplossing is zeer gemakkelijk: ik moet het niet van mezelf verwachten (dat IK een nieuw mens kan worden), maar ik moet het van God verwachten, dat ik door Zijn Geest een nieuw mens kan worden.
Als je dit goed (blijft) zien, is het volgens mij prima en juist terecht als je d.m.v. de wet je eigen zonde blijft zien maar door de dood van Christus ook ziet dat die wet niet tussen jou en God hoeft in te staan, omdat Christus die wet vervuld heeft en jou rechtvaardig maakt en dat God je Zijn Geest geeft zodat je een nieuw mens kunt worden.
Misschien heb ik deze post niet echt helder opgebouwd, daarvoor mijn excuses. Ewout en RC, leuk dat ik het een keer met jullie eens kan zijn!
Dus doordat Christus de wet vervuld heeft, worden wij uiteindelijk niet meer veroordeeld.
Iedere zondagmorgen wordt de wet voorgelezen in de kerk en deze fungeert dan als spiegel voor ons leven. Hierdoor veroordeeld de wet ons, simpelweg omdat wij ons er niet aan gehouden hebben. Het doel hierbij is dat wij geconfronteerd worden met onze zonde/zondigheid. Dit moet ons er toe brengen dat wij onze reiniging en ons behoudt buiten onszelf zoeken. Bij de Here Jezus kunnen wij dan genade en vergeving vinden. Ik concludeer hieruit dat de wet ons veroordeeld, maar God (gelukkig) niet. Dit klopt ook, want de wet wordt in het NT een schuldbekentenis genoemd die ons aanklaagt bij God. Daarna wordt dan uitgelegd dat Jezus deze schuldbekentenis aan het kruis heeft geslagen (Kol. 2:13-15). Misschien voelen wij ons persoonlijk niet echt veroordeelt als wij de wet horen, maar dan beseffen we misschien te weinig dat de wet een volmaakte gehoorzaamheid eist, en dat met deze eis niet geschipperd kan worden. Als wij vervolgens gaan proberen om uit dankbaarheid naar de wet te leven is de conclusie ook altijd: wij betonen ons niet dankbaar genoeg. De uitwerking van de wet is dus negatief (zij veroordeelt). Voor een ongelovige zou dit positief kunnen zijn: hij/zij wordt zich bewust van de noodzaak van geloof in Jezus. Maar als (wedergeboren) christenen behoren wij al toe aan Jezus. Wij hebben ons behoud (buiten onszelf) reeds gevonden. Mijn punt is daarom dat we niet telkens terug hoeven naar de wet om ons ervan bewust te maken dat we toch nog steeds zondigen. We doen nog wel zonde, maar God ziet ons niet langer als zondig. En, minstens zo belangrijk: ‘zo moet u ook uzelf zien: dood voor de zonde maar levend voor God, in uw eenheid met Christus Jezus’ (Rom. 6:11).
Ik creëer geen probleem, ik constateer er één. En niet alleen bij mezelf, maar bij veel meer gereformeerde christenen. Misschien dat het in theorie iets genuanceerder ligt, maar door toepassing in de praktijk plaatsten wij onszelf onder de wet en dit gegeven is er mede debet aan dat veel christenen in een levenslang durende negatieve spiraal zitten. Zolang wij onszelf blijven zien als de mens die wij van nature zijn (oude mens), zullen wij van mislukking in mislukking belanden. Wij denken dat wij ons elke dag weer ellendig moeten voelen, opnieuw verlost moeten worden om dan opnieuw een poging te wagen om dankbaar te zijn (dagelijkse bekering). Maar de zonde en de ellendige positie waar wij ons van nature in bevinden ligt achter ons. De bijbel is hier heel duidelijk over. Onze oude mens is principieel gestorven. Daarom kan Paulus ook zeggen: ‘ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt’ (Fil. 3:13). Het oordeel van God is al over ons geweest toen wij met Christus zijn gestorven en begraven. ‘Wie gestorven is, is (daarom) rechtens vrij van de zonde’ Rom 6:7. Wij zijn in Christus een nieuwe schepping. Met Hem opgestaan uit de dood om voortaan voor Hem te leven.
He Maurice. Ik hoop dat dit ook enigszins ingaat op wat jij opgemerkt hebt. Onder punt A zeg je dat een mens zijn leven lang zondig blijft. Als je hiermee bedoeld dat een mens zonde blijft doen ben ik het natuurlijk met je eens. Ik denk ook met jou dat zondebesef cruciaal is voor ons geloof in Christus, maar dan (vooral) voor het tot geloof komen. Behoren wij eenmaal toe aan de Here Jezus dan is cruciaal dat wij onszelf zien zoals God ons ziet: namelijk als verloste en gerechtvaardigde mensen. Dood voor de zonde en levend voor God, levend onder zijn goedheid en genade. Wat ons leven moet beheersen is geen zondebesef, maar onze nieuwe positie in Christus. Misschien leggen wij net wat andere accenten. Jij zegt dat wij een nieuwe mens moeten worden, ik denk dat wij dit (indien wedergeboren) zijn. Juist dit voltooide werk van God in ons mag ons uitgangspunt zijn.
'Gelukkig wie de volmaakte weg gaan
en leven naar de wet van de Heer,
gelukkig wie zijn richtlijnen volgen,
hem zoeken met heel hun hart.
Zij bedrijven geen onrecht,
maar gaan de wegen de hij wijst.'
(Psalm 119:1-3)
Bovenstaande tekst laat zien wat de tien geboden zijn: de goede leefregels van God. Honderden jaren na de verbondssluiting met Abraham geeft God Zijn wet (geeft, niet: draagt op) aan Israel, zodat zij Hem kunnen dienen. Op deze wijze wil de God van hemel en aarde gedient worden, zo wil Hij het leven vorm geven. God verandert niet. Daarbij komt dat ook in het OT de liefde al centraal staat (Deut. 6:4-6). Deze liefde, het grote gebod, uit zich in de naleving van de tien geboden.
De wet is dus allereerst positief bedoeld, het is de enige manier om met God te leven. Door onze zonden plaatsen wij ons echter onder de vloek van de wet, zodat die wet tegen ons getuigt. Nog steeds zegt Paulus echter: 'Kortom, de wet zelf is heilig en de geboden zijn heilig, rechtvaardig en goed'.
Jezus stierf voor onze zonden, en voldeed zo aan de vloek van de wet (Deut. 27:14 en verder). Dat is de vervulling van de wet: Christus schafte de wet niet af maar onderging de straf. Onze rechtvaardiging komt dus niet meer voort uit de wet, maar uit Christus. Dat is dezelfde Christus die de wet op scherp stelde in de Bergrede. Dat is dezelfde Christus die de wet volbracht in heel Zijn leven.
Het is mijns inziens onmogelijk om nu te denken dat de wet afgedaan heeft. Zij heeft afgedaan als het gaat om onze verlossing. Maar nog steeds zijn dit de regels die God geeft om Hem te dienen. Als we het OT serieus nemen kunnen we niet anders concluderen dat God deze eisen stelt aan mensen als zij Zijn kinderen willen zijn.
Er is echter ook een verschil. Voor Christus' komst was de wet volgens Galaten 3:24 een leermeester (paidagogos). Kinderen die zich aan de leer van de opvoeder houden hebben niets te vrezen. In Christus is echter de tijd gekomen dat we zelf een beslissingen kunnen nemen. En dan komt de Bergrede weer naar voren. Vrijheid in Christus is dat je zelf weet dat je niet hebzuchtig mag zijn, sterker nog: dat je dat niet bent. Het hoort niet bij christenen. Vrijheid in Christus leidt dus tot een radicalisering van het gebod, omdat dat gebod ons leven is geworden. God schrijft Zijn wetten in ons hart (Jer. 31:33).
Tenslotte, bij dat christenleven hoort ook de vreugde van de wet. De wet als middel voor de dankbaarheid stamt niet uit de latere gereformeerde kerken. Luther wijdt er de helft van zijn Grote Catechismus aan. De kerkvader Iraneus komt er al mee, en die heeft het weer van Paulus. Jakobus hamert erop, wanneer hij stelt dat geloof zonder werken dood is. Zelfs in het oude testament komt het al voor: Deuteronomium 8.
'Geloof geeft een leven dat vol is van het doen van de geboden, want het is een leven van de volheid van de wet in Christus', (A. van de Beek, De kring om de Messias).
Mooie woordspeling, Fop!
Ik moet toch weer even reageren.
Ik krijg, zoals ik in mijn vorige post eigenlijk ook al aangaf, steeds meer het idee dat het hier niet in de eerste plaats over de wet gaat, maar over onze levenswijze, over hoe wij onszelf moeten zien.
Fop, je zegt veel dingen waar ik het mee eens ben. Toch proef ik een verschil.
Je zegt in je laatste post over de wet: 'Dit moet ons er toe brengen dat wij onze reiniging en ons behoud buiten onszelf zoeken'.
Dat zei ik in mijn vorige post ook. Dat is mijns inziens ook erg belangrijk, want hier gaat het misschien wel fout.
Jij zegt ook dat de wet misschien goed is voor een ongelovige, maar dat zij overbodig of misschien wel slecht is voor een gelovige 'omdat wij ons behoud (buiten onszelf) reeds gevonden hebben'.
Wat jij tussen haakjes zet vind ik ZEER belangrijk. Christus rechtvaardigt ons voor God, dus in Hem vinden we ons behoud! Wijzelf blijven zondige mensen, die niet aan de gehoorzaamheid van de wet kunnen voldoen. Dat is ook niet noodzakelijk, omdat Christus er is. Maar ik bedoel te zeggen dat met de komst van Christus WIJZELF niet opeens een goed mens worden die zonder zonde kunnen leven, zoals Ewout ook al aangaf.
Als je Jezus toebehoort (je bent gelovig), wil dat nog niet zeggen dat je niet meer zondigt. Een nieuw mens kan en moet je worden, door Zijn Geest, niet door jezelf, dat kan niet! Volmaaktheid zal pas na ons aardse leven een mogelijkheid zijn.
Dus: God vergeeft als je Christus toebehoort je zonden, maar desalniettemin zondig je nog steeds. Dat is de enige reden van Christus komst, onze zonden!
Je zegt in je slot: Behoren wij eenmaal toe aan de Here Jezus dan is cruciaal dat wij onszelf zien zoals God ons ziet: namelijk als verloste en gerechtvaardigde mensen. Dood voor de zonde en levend voor God, levend onder zijn goedheid en genade.
Inderdaad mogen wij onszelf zien als verloste en gerechtvaardigde mensen, wat een prachtig iets! Maar het verandert nog niets aan het feit dat je mens en dus zondig blijft op deze aarde. Wat verandert dit nu precies aan mijn 'Christen zijn' Fop? Dat ik dit allebei blijf zien? Zou ik nu misschien gaan denken dat het toch nooit wat wordt met mij op deze aarde? Ja, dat denk ik, en geheel terecht! Maar wat denk ik nog meer: ik moet mijn behoud buiten mijzelf om zoeken: bij Hem. Door Zijn Geest in mij word ik een nieuw mens!
Heb het artikel van Fop nu helemaal gelezen. Indrukwekkende lengte en toch heel leesbaar. Mijn complimenten.
Wel stoorde ik mij een beetje aan het feit dat je je nogal tegen gereformeerden afzet in je artikel. Waarom doe je dit? En waar heb je je wijsheid vandaan? Zijn dit je eigen conclusies of komt het van Watchman Nee?
Niettemin vind ik het interessante stof om over na te denken.
Helemaal mee eens. Bedenk echter wel dat deze leefregels alleen aan de joden zijn gegeven, en niet aan de andere volken. (zie o.a. Rom 2:11-14).
Klopt idd. Dat is precies wat het oude testament zegt. Indien de joden zich aan de wet hielden zegende God hen, deden ze dit niet dan strafte God hen. (lik op stuk beleid)
Oké. Maar in Galaten staat nog meer: ‘Maar nu het geloof gekomen is (d.i. het geloof in de opgestane Christus), hebben we niet langer een oppasser/leermeester nodig’ (vers 25).
Als je hiermee bedoeld dat wij ons daarom op deze geboden moeten richten ben ik dit fundamenteel met je oneens. Dat God zijn wet in onze harten schrijft wil zeggen dat het een geestelijke zaak is geworden. Dit vind je ook in Hebr. 8. Wanneer wij in Zijn liefde blijven gaan wij automatisch naar zijn geboden leven.
Over de noodzaak van Christus kruisdood verschillen wij niet van mening.
Het gaat er ook niet om dat wij niet meer zouden zondigen, en al helemaal niet dat wij hier op aarde de volmaaktheid zouden kunnen bereiken. En ook niet dat wij van onszelf een verandering teweeg zouden kunnen brengen. Waar het om gaat is dat wij weten en geloven dat er wel daadwerkelijk iets verandert wanneer wij echt aan de Here Jezus toebehoren. Het gaat er daarbij om dat wij ons niet druk moeten maken over de rotte vruchten (zonden) die onze oude mens voortbrengt, en niet teveel nadruk moeten gaan leggen op zondebesef, omdat dit niet de oplossing is! De oplossing ligt in de dood van Christus waarin onze oude mens mede gestorven is. Deze oude mens moeten wij daarom voor dood houden (ook al steekt deze nog zo vaak de kop op). In theorie (voor God) zijn wij rein en heilig, en dit mag ook ons uitgangspunt zijn. Paulus zegt: ‘Dat moet de gezindheid zijn van ons allen die volmaakt zijn’ (Fil. 3:15).
Rom 6 vanaf vers 6:
‘Dit weten we: de zondige mens die we vroeger geweest zijn, is met Christus aan het kruis geslagen om aan ons zondig bestaan een eind te maken, en zo staan we niet langer in dienst van de zonde. Want de aanspraken van de zonde gelden niet meer voor wie gestorven is. We zijn gestorven met Christus; daarom geloven we dat we met Hem ook zullen leven. Want we weten dat Christus uit de dood is opgestaan en niet meer kan sterven; de dood heeft geen macht meer over hem. Want door de dood die Hij stierf, heeft hij afgerekend met de zonde, eens en voor al. Maar nu hij leeft, leeft hij alleen voor God. Zo moet u ook uzelf zien: dood voor de zonde maar levend voor God, in uw eenheid met Christus Jezus’.
Wat dit voor mij veranderd is dat ik weet dat het voor 100% in orde is tussen mij en God. Dat ik mij niet mijn leven lang een slecht en ellendig mens hoef te voelen, maar dat ik mag staan in de kracht van Zijn overwinning, en dat ik God vrijmoedig tegemoet kan treden. Het gevolg hiervan is (en alleen dankzij dit feit) dat je vruchten kunt gaan dragen. Ja, het wordt echt iets met ons, al op deze aarde. En dit hebben wij te danken aan onze Heer Jezus Christus.
Niet dat wij er al zijn, of dat alles automatisch of altijd gemakkelijk zal gaan. Maar de insteek is positief. Wij moeten ons leven ten dienste stellen van God, onze leden als wapenen der gerechtigheid. Ons leven volledig toevertrouwen aan God. Maar als wij dit doen staat de bijbel vol van prachtige beloftes. God wil ons meer geven dan wij kunnen beseffen.
'Het normale christelijke leven' van Watchman Nee is een absolute aanrader. Dit boek heeft mij zeker geinspireerd.
Hij zegt trouwens helemaal niet dat wij geen zonden meer gaan doen als wij in Jezus geloven, maar wel dat er dan radicaal iets verandert.
Hierbij wil ik me graag voorstellen aan fopschipper: hallo. Ik ben Reinier, op het forum RC. Gelieve mijn uitlatingen niet aan Maurice toe te schrijven.
Met mijn vorige post heb ik proberen aan te tonen dat de tien geboden de goede leefregels van God zijn. De wet is de enige manier om te leven zoals God dat wil. Psalm 1, 19 en 119 zijn daarom een christen niet vreemd.
Fopschipper stelt dat deze leefregels slechts gegeven zijn aan de joden. Hij beroept zich op Rom. 2:11-14. Hier wordt echter gesproken over de tegenstelling tussen joden en heidenen, om aan te tonen dat de joden zondigen en zich niet aan de wet kunnen houden. In deze tekst gaat het niet om het christenleven uit genade.
Daarbij blijft mijns inziens nog steeds de Bergrede staan. Zie hiervoor mijn eerdere reacties. Andere teksten: Rom. 3:31, Jak. 1:25.
Wanneer ik vervolgens schrijf dat God de geboden als eis stelt voor Zijn kinderen, kan dat niet worden afgedaan met: inderdaad, aan de joden. Wij zijn ook Gods kinderen. Het Oude Testament handelt over dezelfde God als het Nieuwe Testament! God geeft regels voor het volk omdat Hij in hun midden wil wonen. De wet is daarmee niet een soort novitiaat dat je moet doorlopen om bij God te komen. De tien geboden zijn de leefregels voor een volk dat al aan God toegewijd is, of beter: dat Hij geheiligd heeft! Christus heeft voldaan aan de eis van de wet, maar daarmee heeft de wet niet afgedaan alsof het een soort opgeloste puzzel is. God wil dat Zijn kinderen op die manier leven, toen en nu.
Dan belanden we bij Galaten 3:24. We hebben inderdaad niet langer een leermeester nodig. Dat de functie van de wet verandert wil echter niet zeggen dat deze wordt afgeschaft. Wij maken in Christus dezelfde keuzes als de wet ons leert! Zoals fopschipper zelf beaamt: 'Wanneer wij in Zijn liefde leven gaan wij automatisch naar Zijn geboden leven'. Inderdaad! De wet functioneert zo als een spiegel voor ons christenleven. De wet brengt ons niet bij God, dat doet de Geest, maar die Geest bewerkt dat wij ons houden aan Zijn geboden.
Tenslotte wil ik nog ingaan op de oude en nieuwe mens, want daar lijkt het fopschipper vooral om te gaan. Een mooie illustratie is Kolossenzen 3. Vers 1: 'Als u met Christus ten leven bent gewekt, zoek dan ook wat boven is (...)'. Vers 5: 'Maak de aardse praktijken dood (...)'. Vers 9-10: 'Trek de oude mens met zijn gedragingen uit, bekleed u met de nieuwe mens (...)'. Het nieuwe leven is dus niet alleen een gave maar ook een opgave. Wij worden opgeroepen tot activiteit: laat het kwade, doe het goede. Vervolgens worden allerlei concrete dingen genoemd. Ook onze nieuwe mens wordt dus de wet voorgeschreven.
Het is niet noodzakelijk om elke zondag de wet voor te lezen. Dat is slechts een vorm. Wel staat de wet volgens mij in het hart van het christenleven. Wij zijn niet meer slaaf van de zonde maar van Christus, de Zoon van God, die de wet vervulde.
he fop
stuur je oud-bijbelkringgenoot ook es ff een exemplaartje.
ik ben benieuwd,
egbert_jantijssen(@hotmail.com)
Ai. Sorry Reinier. D'r is iets fout gegaan met quoten. Maar ik heb het al verbeterd.