Geertsma schreef: Er stonden wat mij betreft gewoon wat teveel ikken in. Maar goed, als de kerkdiensten echt averechts gaan werken (wat ik me soms ook wel wat kan voorstellen), kan ik me voorstellen dat je ergens anders naar toe gaat. Alleen lijkt het me dan wel goed om ook eerst eens naar de eigen instelling te kijken.
Ik ben het helemaal met je eens. Het is belangrijk om goed naar je eigen instelling te kijken; je moet hierop voor jezelf ook kritisch zijn; en niet direct afgaan op wat jezelf het leukst vind. Blijft wel staan dat iedereen alleen voor zichzelf kan beoordelen of je een 'goede instelling' hebt. Je kunt hierover heel moeilijk (of helemaal niet) oordelen bij anderen.
Carloz schreef: Wat vind jij van bepaalde zaken? Welke problemen constateer je? Welke oorzaken en mogelijke oplossingsrichtingen stel je voor? Hoe zie jij de toekomst van Groningen-West? Vooral als het over personen gaat (zoals hier over ds. Joosse) moet je denk ik erg voorzichtig zijn; en inderdaad zoals je volgens mij ook deed, de daden / houding scheiden van de persoon. De bedoeling van het schrijven moet altijd zijn om een oorzaak of probleem aan te wijzen, waardoor er verbeteringen mogelijk zijn. Ik denk dat het daarom verstandig is om hierbij alleen voor jezelf te spreken.

Terecht dat je mij daarop aanspreekt. Ikzelf ben niet iemand die vreselijk actief is in de gemeente. Mijn activiteit is beperkt tot het trouw bezoeken van de diensten en deelnemen aan activiteiten als kluften. De problemen die daar en ook hierboven geschetst werden, vermoedde ik al geruime tijd, ook gezien een eenzijdige briefwisseling met ds. Joosse. Ze werden slechts bevestigd. Ik probeerde echter in bovenstaand betoog mijn formulering zo zorgvuldig mogelijk te kiezen, temeer daar het personen betrof. Vandaar..

L1Rn4urAyA7aTEe

Ik had voor mezelf zo'n beetje besloten dat ik niet meer zo reageren in dit topic omdat ik geen lid (meer) ben van de GKV in Groningen-West. Toch bevalt de toon in bepaalde reacties mij niet zo: wat mij opvalt is dat door sommige mensen gesteld wordt dat je in eerste instantie naar de kerk gaat om God te dienen. Dat is natuurlijk waar, maar als je mi God wilt dienen moet daarvoor eerst een basis worden gelegd in je persoonlijk geloof. Als van je persoonlijk geloof weinig meer over is, kun je op zondag God ook niet (meer goed) dienen in de kerk.
Daarom is persoonlijke beleving wel degelijk van belang in kerkdiensten.

Over de predikanten: als de 'sfeer' verziekt wordt in de kerk, gaan mensen spijkers op laag water zoeken, om maar kritiek te kunnen hebben. Ik ben geen fan van ds. Joosse, maar aan afbrekende kritiek heeft de beste man niets. Ik neem aan dat hij ook wel inziet dat hij op de manier waarop hij dingen tot nu toe heeft aangepakt meer kwaad doet dan goed. Het is alleen de vraag wat hij ermee doet. Waarschijnlijk helpt opbouwende kritiek dan ook meer dan afbrekende. Ik stel voor dat we op dit forum alleen nog maar opbouwende kritiek leveren, want daarvoor was dit topic in eerste instantie ook bedoeld.

Ingûh schreef: Waarschijnlijk helpt opbouwende kritiek dan ook meer dan afbrekende. Ik stel voor dat we op dit forum alleen nog maar opbouwende kritiek leveren, want daarvoor was dit topic in eerste instantie ook bedoeld.

Het kluftkoffiedrinken van gisteravond was een groot succes. Hoewel niet iedereen kwam opdagen, was de opkomst goed. In totaal 50 leden van de kluften Noord 3 en Nood 4 zijn bij elkaar op de kluft geweest. Twee nieuwe families hebben veel Columnaërs over de vloer gehad en konden zo veel nieuwe mensen leren kennen.

In het gesprek over evangelisatie (wat soms al snel overging op de situatie in West) kwam óók naar voren dat bijna iedereen wil dat het in de toekomst ánders gaat in West. Dat we als gemeente trots moeten kunnen zijn op wie we zijn, dat we een identiteit hebben: een gemeenschap van gelovigen die in, uit en naar Christus leven. De bereidheid tot bijvoorbeeld meer onderlinge betrokkenheid is uitgesproken. Weliswaar ben je er daar nog niet mee, maar het is in ieder geval iets. Goed om dat bij elkaar te merken.

Zo. Twee positieve punten. Who's next?

kersepit schreef: Gisteravond was er kluftkoffiedrinken in de meeste kluften van Groningen-West. Ik heb dat persoonlijk als erg prettig ervaren.

Zo, dat is er weer eentje bij. Wat was het trouwens een prachtig idee om tijdens het avondmaal afgelopen zondag teksten te proclameren. Persoonlijk voelde ik mij meer betrokken bij de mooie symboliek van het avondmaal!

kersepit schreef: Het is niet goed als er een gemeente verloren gaat. We zouden samen kunnen gaan evt. met een andere gemeente, maar dat is altijd een oplossing voor als het niet meer anders kan.

Als dit samengaan met noord is, kom je met een zelfde verhouding studenten/ouderen te zitten. Dit lost dus niets op! Kortom: je houdt de zelfde problemen, die je met een grotere groep mensen op moet lossen.
Het wordt eigenlijk alleen maar lastiger dus.

Ander punt: er is in het verleden nooit gepraat. Als ouderen het niet eens waren schreven ze brieven. De kerkenraad ging uiteraard hierop in.

De jeugd ging kerkshoppen en liep weg. Waarom? Tja, het kerkshoppen was altijd al zo geweest dus hoef je er niets aan te doen was het standpunt van de oude garde. Zelf heb ik het idee, dat er weldegelijk een verschil is tussen het kerkshoppen van vroeger en het uit onvrede wegblijven wat mensen tegenwoordig doen. Dit heb ik alleen nooit hard kunnen maken omdat het nooit zwart op wit gesteld werd. Het bleef in onderlinge gesprekken.

Wat dat betreft: de reformanda heeft het gesprek hierover wel op gang gebracht. Alleen vergissen ze zich. De mensen met een levend geloof en bijbelkennis zijn inmiddels uit onze kerken vertrokken. Dat is de reden, dat de bijbelkennis tegenvalt. Niet de oppervlakkigheid van de mensen die 'evangelisch' zijn. Die mensen zijn net zo serieus met hun geloof bezig als de mensen van de reformanda zelf. De oppervlakkige mensen blijven wel het langst. Dus: als de sfeer niet veranderd krijgen ze wel gelijk.
Dan is er inderdaad niemand meer in de kerk met een levend geloof en bijbelkennis.

De sfeer kan alleen veranderen als er van beide kanten erkend wordt dat we oprecht geloven en God willen dienen. Alleen als er herkenning is op dit punt kan er gepraat worden en kunnen we samen verder.

Geertsma schreef: Verder nog wel een opmerking voor Arne: ik snap best dat de kerkenraad probeert te schipperen tussen bepaalde groepen, maar volgens mij kan het op een gegeven moment ook wel eens goed zijn duidelijke keuzes te maken. Het idee dat ik heb (en volgens mij ben ik niet de enige) is dat de ene groep wel steeds weer heel makkelijk zijn zin krijgt. Er hoeft maar even ergens bezwaar op te komen en een besluit wordt weer teruggedraaid. Kun je ook niet eens gaan kijken of bezwaren terecht zijn en rekening houden met het feit dat mensen die het wel met bepaalde besluiten eens zijn over het algemeen niet de neiging hebben de kerkenraad met brieven te bestoken?

Als er altijd maar van een bepaalde groep bezwaren komen, lijkt het me heel begrijpelijk dat je een beeld krijgt dat er allerlei dingen terug gedraaid worden vanwege conservatieve mensen.

Maar moet je een kerkenraad daarom conservatief noemen?

Je kunt je ook afvragen of je zelf wel duidelijk aangeeft wat er mist.
Iemand met het standpunt dat het zo is, was en altijd geweest is kan dit vandaag de dag moeilijk hard maken, nu er zoveel enthousiaste christenen de kerk verlaten. Onvolwassen gedrag en geloofstwijfel kun je dit 'tegenstribbelen' niet meer noemen. Er mist een basisvertrouwen.

De vraag is of mensen dit echt door hebben. Mijn idee is dat er veel mensen iets hebben van 'het is de jeugd, ze komen wel tot inkeer."

De feiten en de cijfers bewijzen echter het tegengestelde.

Waarom werpt men het ware kerk-idee massaal en landelijk van zich af?

Er zijn genoeg vragen te bedenken waarop een antwoord gevonden moet worden, waarbij het niet altijd mogelijk is om terug te grijpen naar oplossingen die er vroeger gevonden zijn voor andere problemen.

Een ware-kerk-gedachte heb je alleen heel sterk bij een scheuring.
Dan ga je voor je zaak en vecht je ervoor. Dan ben je ook fanatiek om tegenstellingen te zoeken en te bestrijden.

Als je geen scheuring wilt, moet je elkaar herkennen in het geloof en in het enthousiastme voor God. Dit vraagt een biddende strijd tegen de gezamenlijke vijand: de duivel. In die strijd heb je elkaar nodig!

Besef dat eens!!!! We zijn al met zo weinig in aantal!!!
Waar ligt onze kracht? Niet in de leer maar in de Heer!!!

Gisteren was ik bij mijn ouders en daar las ik een stuk uit de visie van de GKV van Kampen-Zuid. Die mensen daar hebben ook een tijd geworsteld met een soortgelijk probleem als wij nu kennen (leegloop, betrokkenheid die terugloopt). De laatste paar jaar zijn ze beziggeweest om samen na te denken over het beeld van de kerk. Ze hebben een visie opgesteld waarin ze zeggen wat voor kerk ze willen zijn, zowel intern als extern. Hoewel ik het inhoudelijk niet volledig met hen eens kon zijn, vindt ik het toch in principe geen slecht idee; je bent samen bezig om te achterhalen wat God en wij willen met de gemeente. Dat zet je op papier en daar ga je daadwerkelijke activiteiten bij bedenken, om dat te realiseren. Samen ben je bezig iets moois van Gods gemeente te maken. Juist dat idee van het samen ermee bezig zijn kan ook voor ons heel verhelderend werken.

[quote="arne bos

Wat dat betreft: de reformanda heeft het gesprek hierover wel op gang gebracht. Alleen vergissen ze zich. De mensen met een levend geloof en bijbelkennis zijn inmiddels uit onze kerken vertrokken. Dat is de reden, dat de bijbelkennis tegenvalt. Niet de oppervlakkigheid van de mensen die 'evangelisch' zijn. Die mensen zijn net zo serieus met hun geloof bezig als de mensen van de reformanda zelf. De oppervlakkige mensen blijven wel het langst. Dus: als de sfeer niet veranderd krijgen ze wel gelijk.
Dan is er inderdaad niemand meer in de kerk met een levend geloof en bijbelkennis[/quote].

Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik benin mijn eerste jaren dat ik lid was veel minder met mijn geloof bezig dan nu. Ik denk dat ik kan zeggen dat dat ook de reden is waarom ik niet meer accepteer dat het zo gaat. Ik vind mij geloof en dat van mijn broeders en zusters in de Here te belangrijk om ze in de situatie te laten leven.

Het is voor het eerst dat ik weer op het forum ben, maar ik merk dat de discussie eindelijk goed loopt, goed zo. Ik ben blij dat jullie meedenken.

Ik wil de volgende vraag stellen: "Waarom gaan je naar de kerk?"

Ik denk met twee reden: God en de naaste

Als ik voor God naar de kerk ga dan doe je dat om Hem de eer te geven hem te danken en lof toe te zingen. Met hem bezig zijn. De belangrijkste reden is dat je samen met andere christenen de Here wilt dienen, je wilt elkaar steunen, je wilt elkaar helpen in het dienen van hem. Je wil samen christen zijn om ook de niet-christen te benaderen. Chisten-zijn kun je niet alleen.

Het gevolg van dit alles is, dat je de ruimte moet hebben om Hem te dienen, en dat jij dat kan maar ook je mede-christen. Dus ondanks dat Hij centraal staat moet je kijken naar jezelf en naar de ruimte die je hebt en krijgt omdat ook te kunnen doen. Dat geld niet alleen voor mij maar voor alle leden. Je moet rekening met elkaar houden. Je moet christen-zijn. Ik wil graag zingen, heel veel mogelijkheden, en de ee past beter bij de een dan bij de ander (om rekening te houden met elkaar dien je in mijn ogen af te wisselen)
Het doet mij gewoon verdriet dat ik uren naar mijn mede-christenen kan kijken zonder te zien hoe blij hij/zij is met het offer van Christus voor zijn haar zonde. Het doet mij verdriet als ik kinderen zie die maar een beetje zitten te draaien omdat ze helemaal niet aangesproken worden. Wij doen aan kinderdoop, goed zo. Ik denk dat de consequentie is dat je zegt dat de kinderen bij de gemeente horen en dan dienen ze ook een even grote plaats te krijgen. Bovendien zijn kinderen heel leerzaam.

Als er ruimte kan komen om jezelf te zijn, want dat is in mijn ogen de beste manier om echt te zijn. Daarom ook de beste manier om tot God te gaan. Niks geen toneelstukjes, mooie kleren maar zo ranzig van binnen. Nee, jezelf zijn dan spreekt hij echt tegen jou. Maar ook jezelf kunnen zijn in dankbetuiging in het christen zijn met elkaar. Als je je in allerlei bochten moet wringen dan ben je niet echt. Het grote risico is ook dat je afstand gaat nemen, van de gemeente en van God. Als je iemand anders moet zijn op zondag dan door de week, dan zijn we ver van huis. De kerk raakt veel leden kwijt omdat er niet geluisterd word. Je kunt mensen die beginnen met ikke direct wegstoppen en zeggen niet te veel aan jezelf denken maar pas op!!! Als de kerk niet luistert naar zijn gemeenteleden kun je je afvragen of er dan juist geen sprake is van Wij, wij, wij en de rest kan stikke!!! Dat is wat veel mensen ervaren en de gevolgen kun je zien in de kerkverlaters en shoppers. Niet omdat ze zichzelf te belangrijk vinden maar omdat ze ervaren dat de kerk hen niet belangrijk vind. Zij vinden het geloof en kerk-zijn te belangrijk om er een toneelstukje van te maken.

kersepit schreef: Een van de problemen die naar voren kwam was de houding van een aantal mensen in de kerk (de zg. Reformanda-mensen), waaronder ook ds. Joosse. Ook dit is niets nieuws. Ik denk wel dat het belangrijk is dat we niet de persoon van de dominee bespreken, maar zijn houding/karakter.

Er zijn dus een aantal mensen die op een bepaalde manier met hun opvattingen omgaan en deze nogal als enige waarheid profileren.
Dominee Joosse wordt ook onder deze categorie gerekend, als ik de opinie goed begrijp.

Kunnen zij een dergelijke houding handhaven?
Zo ja, wat zijn hiervan de gevolgen?

Als ze na het horen van de argumetenten die de laatste tijd aan de orde gesteld worden (sinds de discussie over interkerkelijke evangelisatie) tot de conclusie komen, dat het zo niet langer kan en dat er maatregelen nodig zijn om de kerkgemeenschap bij elkaar te houden, dan verwacht ik op termijn een verandering van het kerkenraadsbeleid.

Wanneer echter het huidige beleid wordt voortgezet zul je hoe dan ook een reformanda kerk krijgen, die ook mensen uit omliggende stadsgemeenten aantrekt die zich in hun plaatselijke gemeente niet meer thuis voelen vanwege alle veranderingen die er geweest zijn.

Andersom zullen er een veel mensen uit West vertrekken, omdat ze na alle ontwikkelingen inzien dat er geen weg meer terug is.

Laat de kerkenraad het zo ver komen? Ik ga er vanuit, dat de broeders
inmiddels wel inzien hoe de situatie er voor staat.

Als Joosse inmiddels meer open staat voor kritiek lijkt me dit een heel goed teken van verandering. Een verandering die niet van de ene op de andere dag waarneembaar is, maar wel in gang gezet is.

arne bos schreef: Als Joosse inmiddels meer open staat voor kritiek lijkt me dit een heel goed teken van verandering. Een verandering die niet van de ene op de andere dag waarneembaar is, maar wel in gang gezet is.

In hoeverre heb je het gevoel dat dit inderdaad het geval is?

Ik denk wel dat we moeten beseffen dat ds. Joosse niet het enige probleem is, dat zou wat te gemakkelijk zijn. De houding van een aantal mensen in de kerk (we hebben het er al eens eerder over gehad) is mi ook niet correct. Soms zouden we eens wat vaker de houding van Gereformeerde Bonders moeten aannemen: de gemeente als een soort van zieke moeder die we niet in de steek mogen laten, maar die we moeten proberen te beteren.

Gisteravond kwam ik via een denkproces op het volgende idee: Misschien is het wel zo dat wij als gemeente een pijnlijk proces als wat er nu gaande is nodig hebben om ons te wijzigen naar een gemeente die 'Gode welgevallig is'. Dat verschijnsel zie je bij meer gemeenten.

Zarathustra

De koffie kluft van wijk Noord I die mede door mij georganiseerd werd was een matig succes. Weinig jongeren en ouderen kwamen opdagen. Alleen enkele jonge stelletjes waren aanwezig (en ik en mijn huisgenoten natuurlijk). Belangrijk is dat er meer begrip voor elkaar wordt gekweekt en dat er meer een besef komt dat we samen een gemeente zijn. Ik denk, nee ik ben van overtuigd, dat vooral de jongeren zich moeten aanpassen. Een betere kerk begint immers bij jezelf. Ik sluit me dan ook aan bij HaJees opmerkingen over de sterke en zwakke in het geloof (hoewel ik mijzelf niet tot de eerste groep wil rekenen). Ik ga nog steeds naar Groningen-West en vind de preken goed en heb er nooit over nagedacht om naar Oost te gaan, hopelijk zullen veel andere jongeren ook weer terugkeren naar Groningen-West en zullen zij niet gemakkelijk de moed opgeven. Pas je aan. Laat zien dat je je voor de gemeente wilt inzetten.

Voorstellen om wat te vernieuwen zullen op onbegrip stuiten. Stop dus daarmee en ga rond de tafel zitten en probeer de dialoog aan te gaan. Hopelijk worden er standpunten gevonden waar iedereen het met elkaar over een is.

Ik wil niet conservatief overkomen, ik namelijk alles behalve conservatief. Ik denk alleen wel dat er bepaalde offers van mensen verwacht mogen worden. Misschien wordt er wat teruggedaan maar dit moet je in eerste instantie niet verwachten.

[quote="arne bos]
Wanneer echter het huidige beleid wordt voortgezet zul je hoe dan ook een reformanda kerk krijgen, die ook mensen uit omliggende stadsgemeenten aantrekt die zich in hun plaatselijke gemeente niet meer thuis voelen vanwege alle veranderingen die er geweest zijn.

Andersom zullen er een veel mensen uit West vertrekken, omdat ze na alle ontwikkelingen inzien dat er geen weg meer terug is.

Laat de kerkenraad het zo ver komen? Ik ga er vanuit, dat de broeders
inmiddels wel inzien hoe de situatie er voor staat.

Als Joosse inmiddels meer open staat voor kritiek lijkt me dit een heel goed teken van verandering. Een verandering die niet van de ene op de andere dag waarneembaar is, maar wel in gang gezet is.[/quote]

Heeft een Reformanda kerk bestaansrecht? en mag het in Groningen west niet zo ver komen? Ik denk dat de kerk bestaansrecht heeft. Juist in een gemeente waar veel mensen het eens zijn met de ideen van Reformanda. Dus of het zover mag komen in Groningen-west is afhankelijk van hoeveel mensen in Groningen-west met Reformanda het eens is. De Reformanda mensen doen hun best om de Here op de in hun ogen "De Heer welbehagelijke wijze" te dienen. Dat willen wij ook. Waarom mogen zij dat dan niet en wij wel. en mag het niet zo ver komen? Ik denk niet dat de reden moet zijn dat er anders mensen weglopen want dat zal toch gebeuren. Eeen beetje hard: reformanda eruit of wij eruit. Als je denk dat er mensen zullen vertrekken hoe ga je er mee om? Is het erg?
Ik denk niet dat het erg is als er mensen onze kerk zullen verlaten en een andere kerk zullen gaan zoeken waar zij wel het gevoel hebben de Here op de "Hem behaaglijke wijze" te kunnen dienen. Als je accepteert dat ieder zich inzet om te leven voor God en dat probeert te doen op de in zijn /haar ogen "Hem behagelike wijze" dan ben je al een heel eind. De consequentie is dan denk ik dat je accepteerd dat bepaalde kerken wel en andere niet bij bepaalde mensen passen.
Als je van mening bent dat er mensne zullen vetrekken dan is het belangrijk dat je elkaar accepteert zoals ze zijn en dan is het soms beter om elkaar niet voor de voeten te lopen. Waarom ons best doen om bij elkaar te blijven als het scheve zichten opleverd i.p.v uit elkaar en acceptatie. In het tweede geval kun je elkaar aanmoedigen door te gaan in het christen-zijn terwijl je elkaar juist afremt in het eerste geval.

Zarathustra

Ik heb helemaal geen zin in een kerkbreuk. Probeer dit s.v.p. te voorkomen.

Zarathustra schreef: Voorstellen om wat te vernieuwen zullen op onbegrip stuiten. Stop dus daarmee en ga rond de tafel zitten en probeer de dialoog aan te gaan. Hopelijk worden er standpunten gevonden waar iedereen het met elkaar over een is.

Ik denk dat je niet conservatief bent, maar realistisch!
Wanneer je tegenover elkaar staat bereik je niets.
Dan wordt je alleen maar kwaad omdat de ander weinig inlevingsvermogen toont om zich in jou standpunten te verdiepen.
En andersom is dit ook het geval.

Je bereikt niets en dit geeft een hoop frustratie.

Wat je voorstelt lijkt me de enige oplossing.

Jozef schreef: Een beetje hard: reformanda eruit of wij eruit. Als je denk dat er mensen zullen vertrekken hoe ga je er mee om? Is het erg?
Jozef schreef: Ik denk niet dat het erg is als er mensen onze kerk zullen verlaten en een andere kerk zullen gaan zoeken waar zij wel het gevoel hebben de Here op de "Hem behaaglijke wijze" te kunnen dienen.
Jozef schreef: Als je accepteert dat ieder zich inzet om te leven voor God en dat probeert te doen op de in zijn /haar ogen "Hem behagelijke wijze" dan ben je al een heel eind.

Eerste punt: Zij eruit of wij eruit. Dit gebeurt infeite al, doordat verschillende mensen bewust elders naar de kerk gaan.

Tweede punt: Als je niet in staat bent, om mensen aan je te binden die de Here willen dienen doe je iets fout.

Derde punt: Dit lijkt me het uitgangspunt voor een kerk die bestaansrecht heeft. Is dit niet het uitgangspunt van een kerk, dan heeft deze geen bestaansrecht.

arne bos schreef: Als je niet in staat bent, om mensen aan je te binden die de Here willen dienen doe je iets fout.

Wel als dat je hoogste doel is als kerk. Soms heb ik wel het gevoel dat het in de kerk bijna alleen maar draait om organisatie. Hoe belangrijk de organisatie ook is, we moeten wel blijven beseffen dat de kerk (lees gemeente, of ook GKV) niet meer is dan een verzameling gelovigen. Het geloof (ook het individuele geloof, maar dan samen beleeft) staat bovenaan.

Want waarom zijn mensen gezamenlijk God gaan dienen? Omdat ze dachten dat God dan beter behaagt zou worden als alleen. Als we allemaal op ons eigen houtje naar een manier gaan zoeken waarop wij denken dat God het beste gedient wordt, dan verzanden we in iets wat God niet heeft gewild. Christus heeft van het begin tot het einde der wereld zijn Kerk willen vergaderen. Het is dus wel degelijk belangrijk om bij een gemeente aangesloten te zijn. Maar dan moeten we als gemeente wel gaan beseffen dat het geloof onze basis is en niet de manier waarop we georganiseerd zijn, of wie de dienst uitmaakt in de kerk, of welke besluiten de synode neemt...

Jozef schreef: Een probleem daarbij is dat d.s. Joosse wel denkt te weten wat de gemeente denkt (uitspraken doen en vervolgens, toch????). Als hij toch zegt, zeg ik meestal nee.

Als Joosse toch zegt geeft hij feitenlijk een mening weer, die hij niet wenst te onderbouwen omdat hij er vanuit gaat dat iedereen het met hem eens is. Zo komt het op mij over.

Heel jammer, zo zet je mensen niet aan het nadenken.

Wanneer je stelt dat je om twee uur 's nachts in je niet meer in de kroeg hoort te zitten, kun je vandaag de dag niet meer zeggen: dit hoort niet zo.
Je kunt beter met argumenten komen, waarom je de bewuste keuze maakt om dit zelf niet te doen. Je hebt bijvoorbeeld voldoende nachtrust nodig en kunt dit niet trekken omdat je anders niet goed uitgerust bent om je dagelijkse werk weer op te pakken. Of bewust op zaterdag avond het niet later maakt als bijvoorbeeld 24.00 uur, omdat je anders 's zondags niet geconcentreerd naar de preek kunt luisteren.

Dit is de methode om jongeren aan het denken te zetten. Als je overtuigd over komt en je houding als christen kunt motiveren zet je mensen aan het denken. Mensen hoeven het niet direct met je eens te zijn. Ze waarderen de manier waarop jij bewust christen bent.

arne bos schreef:
kersepit schreef: Een van de problemen die naar voren kwam was de houding van een aantal mensen in de kerk (de zg. Reformanda-mensen), waaronder ook ds. Joosse. Ook dit is niets nieuws. Ik denk wel dat het belangrijk is dat we niet de persoon van de dominee bespreken, maar zijn houding/karakter.

Er zijn dus een aantal mensen die op een bepaalde manier met hun opvattingen omgaan en deze nogal als enige waarheid profileren.
Dominee Joosse wordt ook onder deze categorie gerekend, als ik de opinie goed begrijp.

Kunnen zij een dergelijke houding handhaven?
Zo ja, wat zijn hiervan de gevolgen?

Als ze na het horen van de argumetenten die de laatste tijd aan de orde gesteld worden (sinds de discussie over interkerkelijke evangelisatie) tot de conclusie komen, dat het zo niet langer kan en dat er maatregelen nodig zijn om de kerkgemeenschap bij elkaar te houden, dan verwacht ik op termijn een verandering van het kerkenraadsbeleid.

(..... knip knip .....)

Laat de kerkenraad het zo ver komen? Ik ga er vanuit, dat de broeders
inmiddels wel inzien hoe de situatie er voor staat.

Als Joosse inmiddels meer open staat voor kritiek lijkt me dit een heel goed teken van verandering. Een verandering die niet van de ene op de andere dag waarneembaar is, maar wel in gang gezet is.


Of ze die houding kunnen handhaven?
Het lijkt me niet; tenminste niet in alle situaties (waar er nog discussie over mogelijk is). (op de vraag welke gevolgen een dergelijke houding heeft, ga ik nu even niet in...)
Ik denk ook dat de kwestie over interkerkelijk evangeliseren, een aanleiding is om na te denken over de vraag waar je wel en waar je geen keiharde waarheidsclaim op kan leggen.

Hoever de kerkenraad het laat komen, en in hoeverre ze inzien hoe de situatie ervoor staat, kan ik nu niet beoordelen. Wel heb ik begrepen dat er een 'vergadering' gaat plaatsvinden tussen de 'brievenschrijvers' over het onderwerp 'interkerkelijke evangelisatie' en een afvaardiging van de kerkenraad. Dat lijkt me in ieder geval een hele goede stap; omdat hiermee het debat tussen de 2 groepen tenminste wordt gevoerd.

Dat werd door meerdere mensen terecht als belangrijk gezien; hierdoor krijg je begrip voor elkaars mening.
Ik denk dat een belangrijk probleem van Groningen-West is, dat m.n. studenten de preken van ds Joosse slecht vinden, en dus al met die insteek naar de kerk gaan, terwijl (en daar gaat het me eigenlijk even om) ze nog nooit een brief of een e-mail hebben gestuurd, of een telefoontje hebben gepleegd met de dominee.

Op die manier los je weinig op. Er wordt in dit topic gezegd dat ds. Joosse te weinig zou weten wat er onder studenten leeft. Dat is voor een deel te wijten aan de houding van de dominee, maar (en dat vind ik nu belangrijk) voor een ander deel ook aan de houding van de ontevreden groep.

Ik heb begrepen dat er vanuit de 'reformanda groep' veel brieven worden geschreven, en vanuit de progressieve hoek (of misschien moet ik slechts spreken over de studenten-hoek), juist veel minder; terwijl ik in onderlinge discussies vaak veel commentaar hoor.
Nu wil ik u allen niet oproepen om hetzelfde gedrag te gaan vertonen; er hoeft echt niet elke week een reactie te komen van iedereen; maar als je echt grote problemen hebt, lijkt het me wel zeer verstandig om eens goed van je te laten horen; niet alleen naar studenten en vrienden toe, maar ook richting de dominee of richting je wijkouderling.

Overigens: ik heb het dacht ik al eerder genoemd: misschien is een soort klankbord voor de dominees nog niet zo'n gek idee, waarbij een divers samengestelde groep, reflecteert op de dominee. Zo'n groep kan daarbij ook zoveel mogelijk proberen om hun oren te luister te leggen bij diverse gemeenteleden, om door te kunnen geven wat er zoal aan schort.

Door op die manier meer te reflecteren, filteren 'slechte argumenten' zichzelf ook snel uit; je wordt gedwongen om na te denken over je kritiek, en jezelf af te vragen of dit wel echt zo terecht is...

Kun je in een preek of in een gebed ook zaken aan de orde stellen, als je weet dat je hierbij een deel van de gemeente tegen het zere been schopt?

Concreet: Mag je in het gebed bewust een formulering van een bepaald probleem gebruiken, waardoor mensen gekwetst en beschadigd worden?
Los daarvan geef je op die manier je persoonlijke mening over een kwestie aan de gemeente. Daar heb ik dus echt moeite mee.