'Christelijke scholen weren homosites'

Vriend Klei schreef: Natuurlijk moeten we geen chlichébeelden hebben. Toch blijf ik van mening dat christelijke scholen wat minder zwart-wit met homoseksualiteit moeten omgaan omdat dit mijns inziens voor vooroordelen zorgt. De christelijke moraal wordt helaas maar al te vaak vernauwd tot de kleine moraal en dat is erg jammer omdat de blijde boodschap veel breder en dieper is. Ik hoop er op dat christelijke scholen meer begrip voor homo's komt. Misschien is het minder zwart dan dat D66 ons wil doen laten geloven maar ik denk echt dat het nog veel beter kan.

Er is wel een verschil tussen 'meer begrip voor homo's' en 'minder zwart-wit met homoseksualiteit omgaan.' Met dat laatste ben ik het niet eens: de bijbel is heel duidelijk over homoseksualiteit (=praktiseren), maar zegt volgens mij niet dat homo-zijn een ziekte/afwijking is of watdanook - daar zouden we, vooral in de kerk en op school, wat opener over moeten zijn, omdat dat onderwerp nu angstvallig gemeden lijkt te worden. Bij ons in de kerk werd er gistermorgen voor gebeden, maar dat gebeurt echt zelden.

Wat ik niet snapte, kan ik me niet meer bedenken. Ik vraag me wel af wat hij precies bedoelt met "worden de laatste tijd door seksueel incorrecte censoren doodgeknuffeld". Het lijkt me in ieder geval duidelijk dat D'66 flink de fout ingaat met deze gedachten. Miskleuners. Zíj denken hier zwart-wit onder het mom van politieke correctheid.

keet schreef: [..] Er is wel een verschil tussen 'meer begrip voor homo's' en 'minder zwart-wit met homoseksualiteit omgaan.' Met dat laatste ben ik het niet eens: de bijbel is heel duidelijk over homoseksualiteit (=praktiseren)

Daar kan over gediscussieerd worden. Het gaat in de bijbel vaak over een soort van schandknapen in de tempel, heb ik wel eens gehoord. Dat gaat dus over lust, wat overigens een van de 7 hoofdzonden is. Dus lust wordt sowieso afgekeurd. Het onderwerp relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht wordt niet op dergelijke wijze behandeld. Helemaal niet zelfs, volgens mij.

symfysis schreef: Wat mij ... orthodoxe christenen.

Respect. In alles ben ik het met je eens. Je plaats de discussie in het perspectief waarin hij dient te staan.
Los van de vraag naar de geldigheid van acties van D'66 enz. is er echter een tweede vraag. De vraag: Hoe wordt er op reformatorische en gereformeerde scholen omgegaan met homosexualiteit? Dat is de vraag waarover hier wordt gediscussieerd. Mensen die initiatieven van D'66 en Expresso als iets positiefs zien zullen vooral een waardering geven aan het feit dat er tenminste wel wordt gesproken. Ze zien het echter niet als een initiatief dat in zichzelf positief is maar als een middel van emancipatie voor homo's.

Maar ten aanzien van de tweede vraag heb ik behoorlijke twijfels. Ik ben het oneens als Pieternel en anderen suggereren, dat het wel meevalt met dat taboe op homosexualiteit. Ik betwijfel dat ten zeerste. De vraag is niet of er wordt gepraat maar of het is geaccepteerd. En dat meet je aan sfeer, dat meet je aan het ontbreken van grappen over homo's en die sfeer zie je niet op reformatorische en gereformeerde scholen. Deze sfeer zie je ook op veel andere scholen niet (al heerst daar een vrijere moraal. Homo's? het kan... maar is dat acceptatie? Nee dat is gedogen...) Het probleem van reformatorische en gereformeerde scholen is dat ze worden gezien als gezagsdragers van een cultuur en omgeving waarin homo's niet worden geaccepteerd.

Veel mensen zullen aangeven dat homo's wel worden geaccepteerd. Echt? 1 op de 10 homo? Hoeveel homo's zitten er in je kerk? Hoeveel homo's ken je in je omgeving? Acceptatie meet je natuurlijk niet aan aantallen maar waarom zien we ze niet?

Ik kan kwaad worden om het onbegrip van D66. Dat zij niet snappen dat de normen en waarden die bijvoorbeeld bladen als Expresso, of allerhande sites onderschrijven, niet compatibel zijn met de christelijke moraal. Dat bijvoorbeeld het beschouwen van seks als een paradijselijk geschenk waar in een zondige wereld zorgvuldig mee moet worden omgegaan loodrecht staat op 'het doen met een geit (n.a.v. de reactie van Jaap)'.
Tegelijkertijd denk ik dat we als christenen het onszelf zeker kunnen verwijten dat dit begrip er niet meer is. Wij zouden duidelijker moeten laten zien waar het volgen van Jezus voor staat, welke consequenties dat heeft voor het leven. Onder christenen is vaak een enorme angst (en onwil) om anders te zijn. Onder meer deze angst en onwil hebben tot een enorme verwijdering geleidt tussen de christenen en atheistische liberalen (waarbij atheistische een beperking is, niet een karakterisering, maar dit is niet zo belangrijk).

Ik ben het met anderen eens dat een open houding tegenover homosexualiteit onontbeerlijk is op christelijke scholen. Maar ik vind wel dat deze scholen de ruimte moeten hebben om daarbij de bijbel als richtsnoer te nemen, en niet de heersende opvattingen m.b.t. de sexuele moraal.

Ik vraag me sterk af of op christelijke scholen mensen een negatievere houding hebben tegenover homo's dan op andere scholen. Door de wijze waarom D66 e.a. de reformatorische scholen benaderen lijkt het net alsof daar homosexualiteit volkomen wordt genegeerd en afgewezen, terwijl in de rest van de samenleving iedereen het accepteert. Dit lijkt mij volkomen onjuist.

Wat mij betreft zouden juist christenen, kerken en scholen, een voorbeeld moeten zijn van acceptatie van homosexuelen. Juist in de liefde van Jezus, in het zijn van kinderen en schepselen van God, ligt de acceptatie van iedereen om ons heen.

Bij mijn vorige werk, werkte ook een aantal homo's en als ik kijk wat voor grappen daarover werden gemaakt in de kantine als ze er niet waren, dan vraag ik me af of homo's in de christelijke wereld nou echt minder geaccepteerd worden dan daarbuiten...

Volgens mij is voor de buitenwereld het grootste probleem dat door (de meeste) christenen homosexualiteit wordt afgewezen. Dat dat niet automatisch hoeft te betekenen dat homofielen niet worden geaccepteerd is een link die tegenwoordig erg slecht wordt gelegd. Ik heb daar nog es een interessante column in het NRC over gelezen van iemand die christenen eindelijk begreep omdat ze gedrag en persoon uit elkaar halen. Gedrag afwijzen is dus niet hetzelfde als een persoon veroordelen. Hij waardeerde dat enorm en riep anderen op dat ook te doen. Tenminste zo zou het moeten zijn...

In de praktijk blijken homo's in onze kerken er nog wel erg veel moeite mee te hebben er voor uit te komen. Daar zou zeker wat aan moeten veranderen, maar ik vind dat nou niet direct de taak van D66 om zich daarmee te bemoeien.

Perikles schreef: Mensen die initiatieven van D'66 en Expresso als iets positiefs zien zullen vooral een waardering geven aan het feit dat er tenminste wel wordt gesproken. Ze zien het echter niet als een initiatief dat in zichzelf positief is maar als een middel van emancipatie voor homo's. Maar ten aanzien van de tweede vraag heb ik behoorlijke twijfels. Ik ben het oneens als Pieternel en anderen suggereren, dat het wel meevalt met dat taboe op homosexualiteit. Ik betwijfel dat ten zeerste. De vraag is niet of er wordt gepraat maar of het is geaccepteerd.

Je zegt net zelf dat als er over wordt gepraat dat dat een middel is voor emancipatie voor homo's. Dat is toch in zekere zin de weg naar acceptatie?

En om acceptatie nou af te gaan meten aan de mate waarin er grapjes over worden gemaakt. Op scholen, welke dan ook, worden er altijd grapjes gemaakt over seks in het algemeen. Betekent dat ook dat niet genoeg wordt geaccepteerd? Humor is toch een een manier waarmee je om kunt gaan met de veranderlijkheid van de wereld?

Bovendien is het gewoon een langzaam proces dat zich afspeelt, en waarin er zeker wordt achtergelopen. Maar je kunt het toch ook niet forceren?

En waarom we homo's niet zien: het is niet alleen voor christelijke homo's moeilijk om uit te komen voor hun geaardheid. Het heeft met nogal fundamentele zaken als identiteit te maken. En er zullen altijd mensen zijn die daar meer of minder moeite mee hebben. Ik zie in ieder geval geen reden om de omgeving de directe schuld te geven van waarom mensen het niet altijd van de daken schreeuwen. Wat ik eigenlijk wil zeggen, volgens mij zit er zeker wel ontwikkeling in de acceptatie van homo's in de christelijke wereld. En dat dat niet in een week allemaal voor elkaar is, whatever. Daar ga ik in ieder geval niet over zeuren, niet omdat ik dat niet stom vind, maar het kan gewoon niet anders.

Volgens mij hebben homo's niet het gevoel dat ze helemaal serieus genomen worden wanneer ze door christenen geaccepteerd worden volgens de onder christenen gangbare definitie van acceptatie. Voor homoseksuelen is hun seksualiteit een wezenlijk aspect van hun identiteit, net zo goed als voor heteroseksuelen. Het is begrijpelijkerwijs voor homoseksuelen dan niet te verkroppen wanneer ze 'er mogen zijn', maar niet mogen doen wat ze willen, namelijk zichzelf seksueel uiten.

De verlegenheid van veel christenen bij dit onderwerp ligt verder in het feit dat er geen duidelijke algemene opinie over homoseksualiteit bestaat (al doet de schematische opsplitsing homofilie/homoseksualiteit van Douma het nog steeds goed) en dat er blijkbaar ontwikkeling mogelijk is, ook op het gereformeerde erf. Niet alleen is er meer aandacht en begrip voor homo's dan eerder, ook bepaalde keuzes (bijvoorbeeld samenwonen) worden van hogerhand (B. Luiten in De Reformatie) verdedigd. Wie weet wat er in de toekomst mogelijk is? Ik weet dat velen niet gevoelig zijn voor (of juist geprikkeld worden door) het argument van 'de Synodalen achterna', maar neem niettemin ontwikkelingen waar die een gang naar een wat meer modern-Westers standpunt doet vermoeden.

Lees bijvoorbeeld wat ds. Huttenga hierover schrijft op de website van Contrario, de Werkgroep voor homo's en lesbiënnes in de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt):

Pieternel schreef: Ik ben het met alladin eens, idd. Toen ik op de middelbare school zat stond er gewoon een stuk in schoolkrant over homoseksualiteit (door een leerling geschreven), waarin overigens verschillende kanten werden belicht en geen conclusie werd getrokken. Het is nooit een vraag geweest of dat stuk gepubliceerd mocht worden. Dus die censuur en dat zwart-wit denken valt allemaal reuze mee. Ik ben wel benieuwd hoe je dat conreet zou willen vormgeven, trouwens, meer begrip voor homo's (zoals je het zelf formuleert) op christelijke scholen.

Eh. Tja. Ik denk dat ik hier in verder wil gaan dan mening mensen op dit forum. Ten eerste hoort mijns inziens een christelijke school net als andere scholen zich te houden aan de regels die we in ons land democratisch hebben afgesproken. Het eerste artikel van de Nederlandse grondwet waarin staat dat niemand op grond van zijn seksuele geaardheid gediscrimineerd mag worden hoort hier ook bij. Docenten en leerlingen die zich schuldig maken aan discriminatie moeten worden aangepakt. Wanneer iets discriminatie is en wanneer niet dat ligt behoorlijk gecompliceerd. Het onderscheid dat door christenen vaak gemaakt wordt tussen homofilie en homoseksualiteit vind ik tot op zekere hoogte gezocht.

Dat is dan ook mijn tweede punt. Ik denk dat je seksualiteit onlosmakelijk verbonden is met je identiteit. Het orthodox-christelijke verbod op homoseksualiteit is heel hard, je leven lang geen seksuele relatie mogen aangaan is geen pretje, en dat beseffen orthodoxe christenen mijns inziens vaak veel te weinig.

Ten derde vind ik, maar hier zijn velen van jullie het vast niet met mij eens, dat er meerdere visies op homoseksualiteit en de bijbel gegeven moeten worden op een gereformeerde middelbare school. Ook degenen die homoseksualiteit op grond van de bijbel goedkeuren moeten aan bod komen. En je bent volgens mij niet meteen supervrijzinnig wanneer je een iets rekkelijkere visie op dit punt hebt. Er zitten namelijk een heleboel haken en ogen aan de discussie, met name omdat de bijbel zich uitspreekt tegen tempelprostitutie in het OT en tegen pederastie in het NT en nergens wordt gesproken over een relatie van twee mensen van hetzelfde geslacht.

Ten vierde vind ik dat de visie op homoseksualiteit niet los gezien mag worden van het liefdegebod. Door de nadruk op morele en dogmatische regels wordt het liefdegebod echter maar al te vaak ondergesneeuwd. Dit heeft in het verleden vaak tot pijnlijke situaties geleid. In De gereformeerden van Agnes Amelink wordt verteld over een zekere Edwin, praktiserend homo, die in 1998 uit de kerk werd verwijderd omdat hij zijn relatie niet wilde opgeven. "Mensen uit de kerk stuurden hem brieven waarin met rood onderstreepte bijbelteksten waarin hem hel en verdoemenis werd aangezegd." Misschien bedoelden deze mensen het heel goed maar het komt natuurlijk keihard aan. Met bijbelteksten smijten is onpersoonlijk en werkt vaak averrechts. Edwin werd gelukkig gereformeerd-synodaal en trof het in die kerk beter.

Tenslotte wil ik nog zeggen dat ik er zelf niet uit ben of homoseksuele relaties wel of niet mogen (tussen christenen dan, gewone homoseksuele relaties mogen natuurlijk altijd). Ik neig heel sterk naar dat het wel mag maar durf hier niet met absolute termen over te spreken. Ik denk dat het ook veel te maken heeft met de individuele verantwoordelijkheid die iedereen tegenover God heeft.

Ik zie net dat ik het dus helemaal met Vet eens ben wat betreft mijn kritiek op de mijns inziens nogal geconstrueerde scheiding tussen homofilie en homoseksualiteit.

Pieternel schreef: [..] En om acceptatie nou af te gaan meten aan de mate waarin er grapjes over worden gemaakt. Op scholen, welke dan ook, worden er altijd grapjes gemaakt over seks in het algemeen. Betekent dat ook dat niet genoeg wordt geaccepteerd? Humor is toch een een manier waarmee je om kunt gaan met de veranderlijkheid van de wereld?

Ten eerste draag je geen geldig argument aan. Dat er grappen over seks worden gemaakt doet niets af aan het feit dat het schadelijk kan zijn. Ten tweede denk ik het wel schadelijk kan zijn. Vooropgesteld grappen over homo's zijn op zich niet erg. Dat kan gezonde humor zijn. Maar om te schreeuwen homo door een kroeg of wat anders is heel wat anders. Daar doel ik op. Als je ruzie heb en je schreeuwt homo. Dat heeft niets met grappen te maken. Het geeft aan in welke categorie je homo's indeeld. Dat is dezelfde categorie als: mongolen, klootzak, lul, kutwijf, bitch etc. Lekker om in zo'n rijtje te staan...

Wat ik eigenlijk wil zeggen, volgens mij zit er zeker wel ontwikkeling in de acceptatie van homo's in de christelijke wereld.

Bron?

En wat betreft dat praten. Ik maak mezelf nu duidelijker: ik bedoel ermee dat erover praten bijdraagt aan de emancipatie, maar dat praten op zich geen emancipatie is. Emancipatie is acceptatie en niet praten over.

En ik sluit me aan bij Vet. Het gaat erom hoe serieus je wordt genomen, hoe geaccepteerd je je voelt. Als mensen zeggen, 'het gaat beter, maar nog steed zie je geen homo's, dan is dit een lege zin. Waarmee gaat het beter, met de gedachte van de omgeving dat homo's er mogen zijn?

Jurgen lanceerde de vraag naar het begrip 'sexueel incorrecte censoren'. Ik denk dat Kars prachtig aangeeft wat hiermee bedoeld wordt, wanneer hij zegt: Veel mensen zullen aangeven dat homo's wel worden geaccepteerd. Echt? 1 op de 10 homo? Hoeveel homo's zitten er in je kerk? Hoeveel homo's ken je in je omgeving? Acceptatie meet je natuurlijk niet aan aantallen maar waarom zien we ze niet?. Kan ik ervan uitgaan dat hij graag wil zien dat alle homosexuele mensen in de kerk even opstaan en uit de kast komen, om die uitdrukking te gebruiken? Is dat acceptatie en emancipatie? Nee. Emancipatie is de ander als gelijke beschouwen. En dat gebeurd zeker. Omdat er grappen over zowel homo's als hetero's worden gemaakt. Omdat ik het onderwerp homosexualiteit niet ter sprake breng in een gesprek met homosexuele broeders en zusters. Omdat ik het eigenlijk belachelijk vind dat er uitgebreid gesproken wordt over acceptatie van homo's terwijl het vrijelijk spreken over sexualiteit een stuk minder geaccepteerd is. Als ik hier een topic zou starten over de problematiek rondom masturbatie en de verleidingen van de porno-industrie op televisie en internet, stijgt bij sommige mensen het schaamrood naar de kaken en zal het ND smullen. Maar wanneer we een topic starten over homo's hoort dat bij de emancipatie. Zet ze maar ff lekker in de schijnwerpers, dan weten we tenminste over wie we grappen moeten maken. Nou, gefeliciteerd, ik denk dat de homo's in Nederland weer blij zijn.

Ik vind dat je niet goed leest en mijn woorden verdraait. Ik constateer dat ik geen/weinig homo's zie. Ik verwacht helemaal niet dat ze opstaan. Ik illusteer dat de kerk wel eens naar zichzelf mag kijken dat hoewel ze acceptatie enz prediken dit geen uitwerking heeft. Echt het is me al vaker opgevallen, lees alsjeblieft eens goed wat ik zeg voordat je weer vanalles opschrijft

Rossatron schreef: Omdat ik het onderwerp homosexualiteit niet ter sprake breng in een gesprek met homosexuele broeders en zusters.

Ik deze opmerking te tolerant voor woorden, en getuigen van een hoge mate van hypocrisie. Je moet kunnen zeggen wat je van iets denkt, en de ander moet beseffen dat wat je ook vind, hij vrij is om zijn leven te leiden en in te vullen. Als jij niet kan zeggen wat je vindt en de ander ook niet, leef je in een schijnwereld.

Verder begrijp ik je opmerking over porno etc. echt niet. Daar gaat het nu niet om. Een andere discussie hierover lijkt me echt heel erg zinvol. Sexualiteit is gewoon een moeilijk onderwerp voor iedereen.

Wat ik bedoel te zeggen is dit: er wordt altijd maar gesproken over de acceptatie van homo's. Telkens weer duikt dit op. Maar dat zorgt ervoor dat homo's niet hetzelfde zijn als hetero's: ze worden apart gezet. En daartoe draagt een dergelijke discussie bij. De discussie zou een schitterend gesprek kunnen worden over de moeilijkheden die veel christelijke homo's ondervinden. Want daarvoor is bijzonder veel aandacht in veel kerken. Op een positieve manier. De bijbel spreekt namelijk wel degelijk over geslachtsgemeenschap tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Op meerdere plaatsen zelfs. En dat maakt het moeilijk voor veel homosexuele broeders en zusters. En dan mogen die internetsites van mij allemaal weg. Doe dan gelijk die internetsites over heterosexualiteit weg, want die maken het voor de christelijke hetero ook niet echt makkelijker.

Tuurlijk mag je zeggen wat je vind. En als een homosexuele broeder met mij in gesprek wil over homosexualiteit, prima. En als ik vragen heb over homosexualiteit wil ik die ook best aan een homosexuele broeder vragen. Net zoals ik ook heus wel vragen rondom sexualiteit wil bespreken met broeders en zusters. Het probleem is denk ik gewoon dat er nooit over gesproken is en er nu teveel over gesproken wordt. Het gekke is, dat je vroeger niet vertelde dat je homo was, omdat je dan een probleem had met de acceptatie binnen de kerk, veel kerkleden kenden het verschijnsel nauwelijks. Nu krijg je bijna een probleem met de gewone maatschappelijke mens: zij kennen het zo goed, dat ze het prima kunnen benoemen en er dus grappen over kunnen maken. Ik heb het bijvoorbeeld lange tijd alleen maar gelinkt met de tocht van homo's door de Amsterdamse grachten. Lang leve de openheid, die ervoor zorgt dat er een gigantisch scheef beeld ontstaat.

Voorbeeld: gisteren heb ik tijdens een lift een prachtig gesprek gehad met twee homosexuele broeders uit een ander kerkgenootschap. We hebben het geen moment gehad over homosexualiteit, ik voelde mij enorm verbonden in het geloof met deze mensen en heb een schitterende rit gehad. Ik denk: dat is toch acceptatie? Volgens mij is dat zoals de meeste christenen ermee omgaan. Prima toch? Wat willen we nog meer?

Ik begrijp wat je wilt zeggen. Jij stelt: door hierover te praten wordt het onderscheid dusdanig vergroot dat dit leidt tot stigmatisering.

Goed punt. Alleen als je de discussie leest gaat het daar juist niet om. Op dit moment is er een situatie waarin homo's niet uit de kast komen. Daarover pratend heb je het over een bestaand probleem en niet, zoals jij stelt, creeër je een probleem.

Wat betreft acceptatie. Het gaat er niet om dat deze mensen niet worden geaccepteerd als mens. Het gaat erom dat ze niet worden geaccepteerd als homo. Als jij een gisteren een mooi gesprek hebt gehad over van alles maar niet over homosexualiteit kan je niet zeggen dat je de homosexualiteit accepteert wel hun mens/christen zijn. Maar daarover gaat het hier niet.

Perikles schreef: Op dit moment is er een situatie waarin homo's niet uit de kast komen.

Mijn vraag is: waarom is dat een probleem? Moeten homo's per se uit de kast komen? Dan kunnen we ze nog aanwijzen (of zelfs nawijzen) ook. Homo's en hetero's, what's the deal? Beiden kampen met sexuele problemen, die ze liever niet op straat gooien, maar in allerlei pastorale gesprek, vertrouwd, best willen delen, heel graag zelfs. En dat loopt prima.

Perikles schreef: Wat betreft acceptatie. Het gaat er niet om dat deze mensen niet worden geaccepteerd als mens. Het gaat erom dat ze niet worden geaccepteerd als homo. Als jij een gisteren een mooi gesprek hebt gehad over van alles maar niet over homosexualiteit kan je niet zeggen dat je de homosexualiteit accepteert wel hun mens/christen zijn. Maar daarover gaat het hier niet.

Ik wist dat ze homo zijn, en toch kijk ik ze daar niet op aan of behandel ik ze daarom anders. Dat is wel degelijk acceptatie en emancipatie. Of moet ik over homosexualiteit spreken om homo's te accepteren?

Rossatron schreef: Mijn vraag is: waarom is dat een probleem?

Heb je wel eens gehoord van schrijnende situaties? Van homo's die grote psychische problemen hebben, van homo's die al meerdere keren zijn ontslagen? van drankmisbruik? van zelfmoorden omdat ze er niet voor durfden uit te komen? Van mannen die gezinnen uiteenscheuren omdat ze tientallen jaren hebben gehoopt op de 'genezing'? En ook zonder al deze dingen. Homo's willen op straat lopen net zoals ik dat met sabine zou willen doen. Ze willen ook graag bij elkaar zijn. Voelen liefde en willen dat uiten. Sexuele problemen kan je prima voor jezelf houden, maar een identiteit een heel gedragspatroon kan je niet in het verborgenen houden, dat uit je.

Op jou manier schuif je zoveel onder het vloerkleed

Ik vind je opmerking dat je over homosexualiteit moet spreken om ze te accepteren uiterst suggestief, als je daarmee bedoeld dat ik pas vind dat homo's zijn geaccepteerd als je vind dat dat mag, heb je totaal niet de strekking van wat ik zeg door. Acceptatie draait daar niet om. Wil je nogmaals lezen wat ik ermee bedoelde?

Perikles schreef: Heb je wel eens gehoord van schrijnende situaties? Van homo's die grote psychische problemen hebben, van homo's die al meerdere keren zijn ontslagen? van drankmisbruik? van zelfmoorden omdat ze er niet voor durfden uit te komen? Van mannen die gezinnen uiteenscheuren omdat ze tientallen jaren hebben gehoopt op de 'genezing'?

Klopt, dat zag ik inderdaad even over het hoofd. Die schrijnende situaties bestaan, steeds meer in mindere mate, maar nog steeds. Ik zal er in mijn, naar ik hoop, latere loopbaan nog genoeg mee te maken krijgen. En ik weet ook dat er nog genoeg conservatieve mensen zijn die denken dat het een directe straf op een directe zonde is, hoewel ook dit aan het verdwijnen is. Misinterpretatie van Paulus' woorden is daar flink debet aan. Ik denk alleen dat het probleem niet zo eenduidig is als jij het schetst. Enerzijds is er natuurlijk het onbegrip van veel mensen, omdat het eeuwenlang geen onderwerp van gesprek is (zoals dat in de vroegchristelijke kerk het wel was) geweest en er nu plotseling, naar het schijnt, een explosie van spreken over het onderwerp is gekomen. Anderzijds denk ik ook dat het ligt aan een beeld dat een aantal homo's van het denken van de kerk over homosexualiteit hebben. Net zoals dat op elk ander gebied het geval is. Ook dat is een gevolg van menselijk onvermogen tot degelijke communicatie. Over of homo's openlijk gearmd op straat zouden moeten lopen of hoe het zit met homosexualiteit: ik weet niet of je die discussie daarnaar toe wilt doortrekken. Een moeilijk onderwerp, waar recentelijk op de vereniging nog een en ander over gezegd is. Bid maar voor die mensen.

Perikles schreef: Ten eerste draag je geen geldig argument aan. Dat er grappen over seks worden gemaakt doet niets af aan het feit dat het schadelijk kan zijn. Ten tweede denk ik het wel schadelijk kan zijn. Vooropgesteld grappen over homo's zijn op zich niet erg. Dat kan gezonde humor zijn. Maar om te schreeuwen homo door een kroeg of wat anders is heel wat anders. Daar doel ik op. Als je ruzie heb en je schreeuwt homo. Dat heeft niets met grappen te maken. Het geeft aan in welke categorie je homo's indeeld. Dat is dezelfde categorie als: mongolen, kl**tzak, l*l, k*t, bitch etc. Lekker om in zo'n rijtje te staan...

Ik ben het natuurlijk wel met je eens, maar 'grappen' waar jij het over had, is wel wat anders dan schelden. Ik weet niet of dat op christelijke scholen meer voorkomt dan op andere. Ik kan me dat niet herinneren van mijn middelbare schooltijd. Maar dat het gebruik van het woord homo als scheldwoord niet goed is zal iedereen het met je eens zijn. En ook dat het niet bij zal dragen aan de acceptatie.

Perikles schreef: Bron?

Die bron kwam vet net al mee aan. En gebruik jij dan ook even een bron die zegt dat leerlingen op middelbare scholen niet met homoseksualiteit kunnen omgaan.

Perikles schreef: En wat betreft dat praten. Ik maak mezelf nu duidelijker: ik bedoel ermee dat erover praten bijdraagt aan de emancipatie, maar dat praten op zich geen emancipatie is. Emancipatie is acceptatie en niet praten over.

Perikles schreef: En ik sluit me aan bij Vet. Het gaat erom hoe serieus je wordt genomen, hoe geaccepteerd je je voelt. Als mensen zeggen, 'het gaat beter, maar nog steed zie je geen homo's, dan is dit een lege zin. Waarmee gaat het beter, met de gedachte van de omgeving dat homo's er mogen zijn?

Ik ben het in zijn algemeen genomen wel met je eens. En ik begrijp nu ook wat je bedoeld dat het beter gaat. Ook je bron onderschrijf ik (al zijn er ook andere geluiden). Het is alleen verre van voldoende.

Als er de vastgestelde dingen op scholen voorkomen (daarmee je bron vraag beantwoordend), dat gescheld enz. als er in het algemeen wel een sfeer heerst dat het niet kan, dan kan iedereen langzaam aan beter denken maar wat betekent dit dan. Homo's kunnen daar toch niets mee?