Snake schreef: Ik ben trouwens wel benieuwd wat de invalshoek van Gibson is geweest bij de rol van Jezus. In de bravere filmversies die ik over het leven van Jezus heb gezien ('Jesus' en iets van 'The evertelling story' ofzo, maar dat weet iemand van mijn bijbelkring waarschijnlijk beter), wordt Hij altijd zo 'zoet en kwijnend' uitgebeeld. En dat irriteert me ergens een beetje. Hoe zit dat met The Passion?
Ik kan niet zeggen dat Jezus in deze film een stoere held is. Gibson volgt heel duidelijk het "als een lam ter slachting worden geleid". Jezus heeft geen aanwijzingen nodig welke kant hij op moet lopen bijvoorbeeld. Aan alles merk je dat hij weet met welke missie hij op aarde is gekomen. In die andere Jezus-films komt hij inderdaad soms wat zoet over als hij predikt over liefde of zo. In The Passion zijn de flashbacks op erg treffende momenten ingebouwd. Als Jezus aan het kruis wordt gespijkerd dan krijg je een flashback naar zijn speech over het liefhebben van je vijanden. Dan komt dat niet meer zoet en braaf over, maar geeft hij eerder het maximaal goede voorbeeld.
Dat er twee mensen overleden zijn aan een hartaanval zegt natuurlijk niet zoveel. Als je alle sterfgevallen in bioscopen zou bijhouden, zou Doornroosje even hoog scoren.
Bij het kiezen tussen wel of niet naar deze film gaan zou ik me niet laten leiden door gekleurde recensies, maar eerder door mensen die de film al hebben gezien. Er zijn veel te veel indianenverhalen rond The Passion of teh Christ. Heel veel mensen baseren hun mening op "van horen zeggen" of een verhaaltje van iemand die de film niet eens heeft gezien. Het is erg gemakkelijk om te roepen dat je het boek beter vond. Als je er niet bij bent geweest, kun je d'r niet over oordelen!!
Ik heb trouwens nog geen mensen gehoord die zijn geweest en die liever niet waren gegaan. Zijn die er op dit forum?
+0
Jurgen
Er zijn inderdaad nogal wat elementen in de narratie van de film die niet in mijn bijbelvertaling te vinden zijn
onder de klederen van de hybridische duivel komt, op de olijfberg, een slang voortgegleden, wiens kop door Jezus'voet vermorzeld wordt
Judas wordt belaagd door duivelse joodse jongetjes
een raaf pikt de ogen uit van 1 van de gekruisigden
de vrouw van Pontius Pilatus geeft aan Maria en Maria van Magdalena een wit doek, waarmee zij het bloed van de vloer van de martelruimte vegen
Jezus fabriceert in een flashback een revolutionair model tafel; 1 waaraan te zitten!
Jezus bezwijkt érg vaak onder het kruis (niet heel storend)
vastgenageld aan het kruis wordt Jezus in het geheel nog eens in het stof gegooid.
Ja, het is een indrukwekkende film. Dat was Forrest Gump ook. Naar die laatste kijk je echter met plezier. (Moet ik zeggen dat ze in die film eveneens menigmaal Gods en Jezus' naam belijden, met een iets andere lading)
Wat Agnes zegt over Anne-Catherine Emmerichs invloed op de narratie schijnt erg waar te zijn. Ook de parallelen met katholieke beeldende kunst in bijvoorbeeld de 16e en 17e eeuw, die in het geheel werd gefinancierd door de pausen, kloppen. In dat belicht te bezien is deze film slechts een moderne adaptatie van die traditie. Een traditie die zich in een heel andere sfeer beweegt dan die van de gereformeerde. De concentratie op het invoelen van het groteske lijden.
Jammer is dat (deze) beelden zo sterk zijn en je eigen beeld onbetwijfelbaar kleuren. Onze beelden zijn al zo gekleurd. Ik denk dat erover Jezus toch heel andere dingen te zeggen zijn (wie Hij was, wat Zijn doel behelste), dan wij altijd doen. Dat moet ik echter nog verder uitzoeken.
De film kan mensen aan het denken zetten. Ik zou voor een subtielere manier kiezen. Maar wellicht is veel geweld nodig om mensen van hun vastgeroeste opvattingen los te weken.
Ik vraag me zeer af wat voor beeld mensen zonder al te veel bijbelse kennis krijgen via dit Mel Gibson vehikel. Ik ben bang voor een zo stellige potrettering.
+0
Jurgen
Dat er mensen zijn overleden aan hartaanvallen, dat mensen hun zonden spontaan gingen belijden...wozee! Wat een prachtige verhalen. Waar zijn trouwens die mensen gebleven waarover een langgeleden gezonden (lang voor het uitbrengen van de film) spammailtje repte: die blinden en kreupelen die bij het maken van de film van alle handicap ontdaan werden?
Elvis leeft.
+0
Snake
Jurgen schreef: Dat er mensen zijn overleden aan hartaanvallen, dat mensen hun zonden spontaan gingen belijden...wozee! Wat een prachtige verhalen. Waar zijn trouwens die mensen gebleven waarover een langgeleden gezonden (lang voor het uitbrengen van de film) spammailtje repte: die blinden en kreupelen die bij het maken van de film van alle handicap ontdaan werden?
Elvis leeft.
Ik ben dus zo iemand die heel naïef is en denkt dat het best eens zo zou kunnen zijn dat je je schuldig gaat voelen over 'foute dingen' die je hebt gedaan als het verhaal van Jezus dood voor onze zonden tot je doordringt. Misschien worden de verhalen wat opgeblazen, maar dat komt ook omdat grote bekentenissen/gebeurtenissen nu eenmaal altijd meer stemmen los maken dan kleine. Als je zou horen dat 4 mensen in Drenthe na het zien van de film hun burenruzie oplosten of iets dergelijks heeft dat nauwelijks nieuwswaarde natuurlijk. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik er persoonlijk wel blij mee kan zijn dat de film deze uitwerking op mensen kan hebben. Het is toch prettig om te merken dat mensen zich schuldig kunnen voelen over dingen die ze gedaan hebben? En helemaal als dat blijkbaar komt doordat het zien een lijdende Jezus die gestraft wordt voor andermans daden?
(De hartaanvallen laat ik even buiten beschouwing, dat was maar een losse opmerking en staan natuurlijk ook los van mijn bewering dat de film best een postieve invloed op mensen zou kunnen hebben.)
+0
Buffy
Rem schreef: [..]
Dat er twee mensen overleden zijn aan een hartaanval zegt natuurlijk niet zoveel. Als je alle sterfgevallen in bioscopen zou bijhouden, zou Doornroosje even hoog scoren.
Ik begrijp dat je hier een wat sarcastische vergelijking maakt maar deze is volgens mij helemaal onterecht, mijn oma zou zeker een hartaanval hebben gehad bij het zien van deze film
Rem schreef: [..]
Ik heb trouwens nog geen mensen gehoord die zijn geweest en die liever niet waren gegaan. Zijn die er op dit forum?
Ik ben naar de film geweest en ik was echt geshockeerd na het zien van deze film. Zoals eerder gezegd en zoals ik ook gezien heb is er in de film weinig aandacht voor de echte boodschap en heel veel aandacht voor het fysieke lijden van christus. Dit lijden is trouwens volgens mij helemaal niet realistisch. Elk mens zou na 30 slagen van zo'n fragila (of hoe heet zo'n ding) allang dood of in ieder geval in shock zijn. Het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat een normaal mens ( wat jezus toch ook was) dit kan ondergaan en vervolgens ook nog eens een kruis een berg op kan tillen.
Ik heb een film gezien waarin iemand zo hard gemarteld werd dat ik mijn hoofd een paar keer omgedraaid heb om het niet te hoeven zien, waar joden en romeinen afgebeeld worden als duivels en waarin de eigenlijke boodschap nogal onduidelijk was... ik was achteraf liever niet gegaan...
+0
vet
The Passion sluit volgens mij aan bij een lang bestaande gevoelstraditie die sterk gefixeerd is op het lichamelijke lijden van Jezus. Dit lijden wordt extra aangezet om te bereiken wat in beeldende taal eigenlijk onmogelijk is: de goddelijkheid van Jezus weergeven. Zo is er een traditie in de poëzie, de schilderkunst en de muziek waarin Jezus' wonden (de zogenaamde stigmata) één voor één aanbeden en beweend worden. Denk aan de Membra Jesu Nostri van Dietrich Buxtehude waarin achtereenvolgens de voeten, de knieën, de borst, de handen, de zij, het hart en het gezicht aanbeden worden. Het lichamelijke aspect van Jezus' lijden komt ook voor in het gedicht , ondermeer gebruikt in 'The Passion volgens Mattheüs' van J.S. Bach. Eerst is er de lichamelijke focus, daarna pas de theologische wending. Of wat te denken van 'Zie je de wonden zo diep, de hand die aard' en hemel schiep' uit Opwekking 268, "Hij kwam bij ons heel gewoon". Je kunt je afvragen wat de diepte van die wonden ertoe doet, maar dramatisch effect heeft zo'n zin wel. (Overigens zouden de spijkers niet door Jezus' handen maar door zijn polsen geslagen zijn. Ook vraag ik me af of je kunt zeggen dat Jezus' doorboorde handen dezelfde zijn als de scheppende handen van God, maar dat is een andere kwestie).
Ik denk dat Gibson iets soortgelijks heeft willen bereiken. Zijn verbeelding van Jezus' lijden is niet in de eerste plaats bedoeld als afbeelding, om te laten zien hoe het geweest is. Hij wil je veeleer als kijker mee laten voelen, je laten verplaatsen in onmenselijk lijden, zodat je beseft dat het om goddelijk lijden gaat. En daarvoor is het nodig om dat lijden extra scherp uit te laten komen. Andere middelen spreken de zintuigen minder aan en zijn voor een film minder geschikt (bijvoorbeeld de bijbeltekst aan het begin van de film, dat Jezus voor onze zonden heeft geleden. Die is alleen voor gelovigen indrukwekkend).
Mensen van nu zijn uit andere films al zoveel geweld gewend, dat het een misser zou zijn wannneer een film die voor de bioscoop bedoeld is, niet de middelen gebruikt van de moderne filmkunst. Daarom is de Passion of the Christ een veel indrukwekkender film dan bestaande, oneindig trage Jezusfilms, met een onaandoenlijke, zombieachtige Jezus (ik bedoel dit niet oneerbiedig).
Wat ik bedoel te zeggen is dat de film vooral over retoriek gaat, de methode hoe je je publiek het beste doordringt van wat je kwijt wilt. En wat Gibson kwijt wil, is toch wel Jezus' lijden (Gibson's betrokkenheid bij de film blijkt wel uit het feit dat hij, in de rol van Romeins soldaat, zélf de spijker door Jezus' hand wilde slaan. Hij benadrukt hiermee dat om zíjn schuld Jezus' geleden heeft.)
Onderstaand schilderij van een verwrongen Corpus Christi is van Matthias Grünewald (1470-1528, 500 jaar geleden dus) en deed mij denken aan de Jezus in The Passion. Enorm veel moeite is gedaan om Jezus' lijden zo expressief mogelijk weer te geven met de toen beschikbare artistieke middelen (zo zijn Jezus' armen en benen in dit schilderij helemaal uitgerekt).
Wat wil ik nu aantonen met mijn verhaal?
Dat The Passion of the Christ niet nieuw is in zijn fixatie op het lichamelijke lijden, dat deze fixatie weldegelijk een bedoeling méér dan sensatie heeft en dat The Passion een moderne film is die met de cinematografische mogelijkheden van nu een eeuwenoud verhaal neerzet.
Wil je de film inzetten bij evangelisatie, dan moet je daar inderdaad nog wel de theologie van de verlossing bij vertellen, want die kan het medium film moeilijker uitdrukken. Maar zo is het ook met het lijdensverhaal in de Bijbel zelf: die zal bij het ongelovige publiek ook niet meteen in geloof resulteren. Daar is een getuigenis bij nodig. En in de Evangeliën is de uitdrukking van het lichamelijke geweld nog veel soberder.
Als een persoon na het zien van The Passion medelijden met Jezus voelt, hem zielig vindt, is in ieder geval zijn gevoel aangesproken. Mogelijk is dit gevoel een basis om het verhaal later ook tot zijn hart toe te laten.
+0
Liesje
Eigenlijk best jammer dat er zoveel mensen vantevoren al geen zin in hebben om te gaan, al snap ik het wel, het is inderdaad een wrede film en je ziet gruwelijke dingen. Maar ik denk dat dat ook terecht is, Jezus heeft iets gruwelijks meegemaakt en dat deed Hij voor ons. Volgens mij kan het best goed zijn om je dat heel goed te realiseren en deze film heeft mij daar eerlijk gezegd best wel bij geholpen. Ik was echt diep onder de indruk, en het deed mij meer (net als wat Pieter ook zei) dan wanneer ik het verhaal alleen maar lees..
het is misschien een beetje kortzichtig maar...is het een groot probleem dat er dingen gebeuren die niet perse in de Bijbel staan...was dat dan de bedoeling?
+0
Pieter
Snake schreef: [..]
Ik ben dus zo iemand die heel naïef is en denkt dat het best eens zo zou kunnen zijn dat je je schuldig gaat voelen over 'foute dingen' die je hebt gedaan als het verhaal van Jezus dood voor onze zonden tot je doordringt. Misschien worden de verhalen wat opgeblazen, maar dat komt ook omdat grote bekentenissen/gebeurtenissen nu eenmaal altijd meer stemmen los maken dan kleine. Als je zou horen dat 4 mensen in Drenthe na het zien van de film hun burenruzie oplosten of iets dergelijks heeft dat nauwelijks nieuwswaarde natuurlijk. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik er persoonlijk wel blij mee kan zijn dat de film deze uitwerking op mensen kan hebben. Het is toch prettig om te merken dat mensen zich schuldig kunnen voelen over dingen die ze gedaan hebben? En helemaal als dat blijkbaar komt doordat het zien een lijdende Jezus die gestraft wordt voor andermans daden?
Helemaal mee eens! De indrukwekkendheid van wat Jezus voor ons heeft geleden doet bij ons een snaar raken. (duidelijk te zien na het bekijken op BK)
@buffy
Om nou te zeggen dat film Joden en Romeinen als duivels neerzet, dan kan je of ook zeggen dat de bijbel dat ook doet, of realiseren dat bijv. de romeinen nu eenmaal een 'wreed' rechtsysteem hadden zoals veel vaker geschets in films zoals Ben Hur, Spartacus, enz. Ik vind het werkelijk waar verbazendwekkend dat men deze film als anti-Joods beschouwd. Meestal sta je (ik dus) niet eens stil bij het feit dat het om Joden gaat in de film maar daarnaast zijn er gewoon ook Joden die -hoewel in de minderheid- juist met Jezus zijn.
Het schijnt dat Mel onder andere de film heeft gemaakt gericht aan heidenen die denken dat Jezus misschien een groot profeet cq leraar was ala Socrates, Ghandi, Pascal enz.. en Mel geinspireerd was door deze mooie tekst van een mooi boek van CS Lewis:
"Either this man was, and is, the Son of God: or else a madman or something worse. You can shut Him up for a fool, you can spit at Him and kill Him as a demon; or you can fall at His feet and call Him Lord and God. But let us not come with any patronizing nonsense about Him being a great human teacher. He has not left that open to us. He did not intend to." - Oxford and Cambridge Professor, C.S. Lewis. Mere Christianity, p. 56
Jezus is of een gek (waarom ondergaat Jezus dat enorme fysieke leiden, iets waar wij als mensen gewoon niet bij kunnen) of hij was echt de Zoon van God. Dat is -gericht aan heidenen- een deel van de boodschap.
+0
Rem
@Buffy
Ik merk nu pas de ondertoon die door een bepaalde film te noemen in mijn bijdrage geproefd kan worden. Ik heb niet bewust Doornroosje genoemd, ik had ook Titanic of Finding Nemo kunnen zeggen. Het was niet de bedoeling sarcastisch te zijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je onwel wordt bij deze film.
+0
ARD
Ik vond de film erg indrukwekkend, en het heeft mij ook (gelukkig) weer aan het denken gezet. Toen ik thuis was heb ik gelijk de bijbel erop nagelezen, om te kijken of alles wel bijbelgetrouw was. De duivel in de hof van Gethsemane is achteraf verwarrend, omdat in Lucas 22:44 over een engel gesproken word die uit de hemel kwam om jezus op te beuren..
Verder vind ik niet dat je er zo nauw op moet kijken dat, Mel gebruikt maakt van de jongetjes die Judas geestesnood weergeven..
Enne Minke, die soldaten luisterden gewoon niet naar wat hun oversten hun hadden gezegd, en gingen lekker hun eigen gang met het bespotten van Jezus..
Ik vind het jammer dat mensen, nu al zeggen er niet heen te willen gaan. Je kunt dat volgens mij moeilijk baseren op andermans mening. Ik zou zeggen kijk hem en oordeel er zelf maar over.
+0
Pieter
minkcie schreef: Verder vonden mn pa en broer dat Jezus vooral als mens naar voren komt en Gibson nogal voorbijgaat aan het feit dat Hij ook een liefdevolle en machtige God op aarde was (in de flashbacks wordt dat laatste geloof ik wel een beetje uitgedragen maar het is niet overtuigend). de opstanding komt nauwelijks aan bod terwijl dat veel goed kan maken denk ik maar uiteindelijk was het doel van Gibson natuurlijk alleen het lijden in beeld te brengen.
Ik ben benieuwd wat anderen van de film vonden die wel zijn geweest en ook waarom je er wel of niet heen zou gaan.
Dit is bijvoorbeeld een site die verder probeert te gaan, waarbij Passion of Christ zeg maar het startpunt is. http://www.thelife.com/
het lijden van Jezus wordt steeds tot in alle details getoond waarbij de romeinse soldaten zich voordoen als brute kerels die continu spottend om Jezus rondhangen en Hem halfdood geselen (terwijl de romeinse legermacht toch een soort van goed ge-oliede oorlogsmachine was die precies wist hoeveel geselslagen iemand mocht/moest krijgen
Over het feit dat de Romeinse soldaten een goed geoliede machine waren, dat is niet echt een steekhoudend argument, dit was heel verschillend per plek, en in het geval van Israel, was er bijv. duidelijk onderscheid tussen de Romeinse staat van Herodes en die van Pontius Pilatus. Maar ook de vergelijking te trekken met het huidige Amerikaanse leger, onlangs zijn er ook 2 Amerikaanse soldaten veroordeeld voor het 'te' ruw omgaan met gevangen in Irak. Terwijl dat ook weer als een geoliede oorlogsapparaat mag worden beschouwd.
Ik denk dat je uiteraard je vraagtekens mag hebben bij de exacte bijbelgetrouwheid, maar dat sommige invullingen gewoonweg ook niet genoemd zijn in bijbel maar wel voorstelbaar als je de tekst omzet een visueel beeld.
Hiermee zeg ik natuurlijk niet dat je wel of niet naar de film moet gaan. Als je je er bij ongemakkelijk voelt dan hoeft ook niet. Bovendien weet jij wie Jezus is. Ik denk dat de film zoals ik eerder heb gezegd een startpunt kan zijn. Maar ook een bewustwordingsmoment van wie Jezus nou werkelijk is, wat hij heeft ondergaan, en vooral waarom.
+0
Koos L
Wat mij betreft is het belangrijk om je af te vragen wat het doel van The Passion is. Ga eens uit van het goede en bedenk dat mister Gibson mensen wilde aanraken door het lijden van Christus. Zoek er niet meer achter, waarom zou je! Voor mezelf had ik geen compleet beeld van het evangelie verwacht, dat zou dan wel een raar beeld opleveren. Maar ik ben open gaan kijken en wilde tot me nemen wat de film te brengen had. En ik besefte na de film dat de gruwelijke dingen die Jezus doormaakte, ikzelf eigenlijk had moeten doormaken. En dat er gewoon genade voor mij is! Misschien ben ik wat te gemakkelijk, maar ik wil graag de goede dingen eruit halen. Voor mezelf is dat schuldbesef en een grote(re) dankbaarheid. Verder hoor ik enorm veel mooie dingen over de hele wereld... Dan kan ik alleen maar dankbaar zijn dat dit allemaal gebeurt.
Ik wil mensen vragen om niet het negatieve eruit te filteren. Deze film kan geweldig veel opleveren: ik geloof dat er levens mee gered worden! Natuurlijk, het doel heiligt niet de middelen, maar eenmaal op dit punt aangekomen: bid voor een positieve invloed!
+0
L1Rn4urAyA7aTEe
Zelf heb ik een hele tijd getwijfeld om te gaan, vanuit mijn omgeving voelde ik wel een druk om te gaan. (Als christen moet je deze film gezien hebben enzo). Maar ik heb uiteindelijk besloten deze film NIET te gaan zien. Ik ben tegen overmatige agressie op TV en in films, en ik denk dat dezelfde boodschap ook wel op een minder horror-achtige manier overgebracht kan worden.
+0
ARD
Hoe stel je dat dan voor? Jezus die vastgebonden wordt? En de soldaten die hem alleen maar pesten? De film is vast niet bedoelt om te shockeren of om mensen bang te maken. En helaas is geweld iets van elke dag, niet zo raar dus dat ook dat reele gedrag van mensen op tv getoond wordt. De tv-wereld zou anders veel te rooskleurig worden...
+0
Pieter
Offtopic reacties van vet, Carloz én Jaap verwijderd. Communiceer datgene wat je daar in had gepost maar via msn e.d.
+0
Sabine
Goed, dan nu maar eens een reactie van mij. Toen ik voor het eerst hoorde van de film was mijn eerste reactie dat ik er wel heen wilde. De film kwam al meer en meer in de belangstelling, er werd veel over gesproken en o.a. op bijbelkring hebben we het er ook al eens over gehad. Ik hoorde van steeds meer mensen dat ze niet van plan waren om te gaan, juist door het vele geweld. Niet dat mij dat meteen aantrok, maar ik vond het voor mezelf een goed argument dat ik vaak vrij snel over het verhaal heen kan lezen, me moeilijk een echte voorstelling kan maken bij het gebeuren. Het leek me nuttig om mezelf hiermee te confronteren zodat ik beter weet waar ik mede schuldig aan ben: Jezus' dood.
Na de vele reacties denk ik nog steeds dat ik de film wel wil gaan zien, in de bioscoop of thuis dat zie ik wel.
+0
vriesde
Kijk als sabine wat toe te voegen heeft nou dan ik ook!!!! Ik heb hem dus gedeeltelijk gezien. Ik wou echt juist door de argumenten die hierboven staan de film gaan kijken, en natuurlijk omdat het een film is. Maar ik ben afgehaakt. Ik vond hem langzaam, en daarnaast zat ik mij constant te ergeren omdat de voorstellingen die ik van het tafereel al in mijn fantasie gamaakt had niet voldeden aan de getoonde "werkelijkheid". Bij dit verhaal heb ik een persoonlijke band met Jezus en met God. Een paralel is te trekken met LotR. Frodo uit het boek komt echt nooit meer van zijn guitige koppie af. En de treeherds shall also never be the same again. Het paas gebeuren is iets tussen en voor mij en God. Wat ik heb gezien, of dus gelezen uit de bijbel is genoeg. Ik was er niet bij, en ik heb de behoefte ook niet meer om met mijn wijze neus nog net te gaan doen alsof.
+0
xenophon
Wat ik begreep uit een discusie over the Passion op moviemeter.nl (waarop ook een boel niet-christenen posten) was dat veel niet-christenen hele stukken van de film niet begrepen omdat ze geen bijbelkennis hadden. Er werd ook gezegd dat een aantal scenes uit de film voor hun gevoel een beetje boel uit de lucht kwamen vallen. lijkt me niet helemaal wenselijk bij een film die als evengelisatiemiddel gebruikt moet worden (volgens sommigen).
Ik moet erbij zeggen dat er eigelijk niet zo goed een oordeel over kan geven, want ik heb de film zelf niet gezien...
Overigens is er vannacht (zondag) op nl 1 rond 1 u een film over jezus voor die erg goed schijnt te zijn Il Vangelo Secondo Matteo (1964).
+0
minkcie
xenophon schreef:
Overigens is er vannacht (zondag) op nl 1 rond 1 u een film over jezus voor die erg goed schijnt te zijn Il Vangelo Secondo Matteo (1964).
om even toe te voegen: in de cv koers staan een aantal artikelen over the passion (zoals al eerder gezegd geloof ik) maar ook een aantal korte beschrijvingen van sommige Jezus-films. bovenstaande film ('het evangelie volgens mattheus' ) komt daar mbt de bijbelgetrouwheid zeer goed uit alleen wordt Jezus in die film als een erg grimmig en streng persoon naar voren gebracht. wel interessant om dat allemaal even te lezen in elk geval.
gister nog mensen henny&catherine gezien? in dat programma kregen zij (en pastoor berkhout) the passion te zien. henny was zwaar ontroerd na afloop en catherine nogal nuchter: een typische reactie van een niet-gelovige misschien??
ARD schreef: De film is vast niet bedoelt om te shockeren
volgens gibson dus wel.. hij wilde de mensen 'over het randje duwen' (zie ook de cv koers...) en dat lukt em geloof ik aardig!
+0
Pieter
xenophon schreef: Wat ik begreep uit een discusie over the Passion op moviemeter.nl (waarop ook een boel niet-christenen posten) was dat veel niet-christenen hele stukken van de film niet begrepen omdat ze geen bijbelkennis hadden. Er werd ook gezegd dat een aantal scenes uit de film voor hun gevoel een beetje boel uit de lucht kwamen vallen. lijkt me niet helemaal wenselijk bij een film die als evengelisatiemiddel gebruikt moet worden (volgens sommigen).
Maar zoals ik al eerder zei wordt de film door allerlei christelijke organisaties als startpunt gebruikt (nadat wellicht een niet-gelovige zich er meer in wilt verdiepen wie nou 'die' Jezus was/is) Hij is inderdaad op zichzelf naar mijn mening ongeschikt. Maar zo, als alleenstaand evangelisatie middel, wordt hij meestal niet gebruikt.
Ik heb gisteren toevallig ook de kruiziging gezien (en alleen dat deel, die scene) van de film op Ned1. Die was ook niet heel erg 'zacht' m.b.t. de gruwelheden. Hoewel wel minder expliciet, in ieder geval duidelijk te horen. In die zin is die film niet enorm 'anders' dan the Passion of Christ.
[..]
Moet u de film dan ook gaan zien? Ik geloof dat iedereen daarin zelf een keuze moet maken. De bijbel zegt als het gaat om onderwerpen waarover we moeilijk tot een eenduidig standpunt kunnen komen: ‘Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd’ (Romeinen 14:5). Als u niet de volle vrijmoedigheid kunt vinden om te gaan kijken, ga dan niet, maar onthoudt u van een oordeel over wie wel gaan. Als u wel de vrijmoedigheid vindt, ga dan, maar onthoudt u van een oordeel over wie dat niet doen.
Bij de overwegingen zullen ongetwijfeld ook een rol spelen de gewelddadige beelden die in de film te zien zijn. Ik denk dat ze in zeer hoge mate overeen stemmen met wat er in werkelijkheid is gebeurd (lees ook weer eens: Jesaja 53), maar de maker van de film had ook voor soberder middelen kunnen kiezen om de gang naar het kruis uit te beelden.
[..]
Ik kan niet zeggen dat Jezus in deze film een stoere held is. Gibson volgt heel duidelijk het "als een lam ter slachting worden geleid". Jezus heeft geen aanwijzingen nodig welke kant hij op moet lopen bijvoorbeeld. Aan alles merk je dat hij weet met welke missie hij op aarde is gekomen. In die andere Jezus-films komt hij inderdaad soms wat zoet over als hij predikt over liefde of zo. In The Passion zijn de flashbacks op erg treffende momenten ingebouwd. Als Jezus aan het kruis wordt gespijkerd dan krijg je een flashback naar zijn speech over het liefhebben van je vijanden. Dan komt dat niet meer zoet en braaf over, maar geeft hij eerder het maximaal goede voorbeeld.
Dat er twee mensen overleden zijn aan een hartaanval zegt natuurlijk niet zoveel. Als je alle sterfgevallen in bioscopen zou bijhouden, zou Doornroosje even hoog scoren.
Bij het kiezen tussen wel of niet naar deze film gaan zou ik me niet laten leiden door gekleurde recensies, maar eerder door mensen die de film al hebben gezien. Er zijn veel te veel indianenverhalen rond The Passion of teh Christ. Heel veel mensen baseren hun mening op "van horen zeggen" of een verhaaltje van iemand die de film niet eens heeft gezien. Het is erg gemakkelijk om te roepen dat je het boek beter vond. Als je er niet bij bent geweest, kun je d'r niet over oordelen!!
Ik heb trouwens nog geen mensen gehoord die zijn geweest en die liever niet waren gegaan. Zijn die er op dit forum?
Er zijn inderdaad nogal wat elementen in de narratie van de film die niet in mijn bijbelvertaling te vinden zijn
Ja, het is een indrukwekkende film. Dat was Forrest Gump ook. Naar die laatste kijk je echter met plezier. (Moet ik zeggen dat ze in die film eveneens menigmaal Gods en Jezus' naam belijden, met een iets andere lading)
Wat Agnes zegt over Anne-Catherine Emmerichs invloed op de narratie schijnt erg waar te zijn. Ook de parallelen met katholieke beeldende kunst in bijvoorbeeld de 16e en 17e eeuw, die in het geheel werd gefinancierd door de pausen, kloppen. In dat belicht te bezien is deze film slechts een moderne adaptatie van die traditie. Een traditie die zich in een heel andere sfeer beweegt dan die van de gereformeerde. De concentratie op het invoelen van het groteske lijden.
Jammer is dat (deze) beelden zo sterk zijn en je eigen beeld onbetwijfelbaar kleuren. Onze beelden zijn al zo gekleurd. Ik denk dat erover Jezus toch heel andere dingen te zeggen zijn (wie Hij was, wat Zijn doel behelste), dan wij altijd doen. Dat moet ik echter nog verder uitzoeken.
De film kan mensen aan het denken zetten. Ik zou voor een subtielere manier kiezen. Maar wellicht is veel geweld nodig om mensen van hun vastgeroeste opvattingen los te weken.
Ik vraag me zeer af wat voor beeld mensen zonder al te veel bijbelse kennis krijgen via dit Mel Gibson vehikel. Ik ben bang voor een zo stellige potrettering.
Dat er mensen zijn overleden aan hartaanvallen, dat mensen hun zonden spontaan gingen belijden...wozee! Wat een prachtige verhalen. Waar zijn trouwens die mensen gebleven waarover een langgeleden gezonden (lang voor het uitbrengen van de film) spammailtje repte: die blinden en kreupelen die bij het maken van de film van alle handicap ontdaan werden?
Elvis leeft.
Ik ben dus zo iemand die heel naïef is en denkt dat het best eens zo zou kunnen zijn dat je je schuldig gaat voelen over 'foute dingen' die je hebt gedaan als het verhaal van Jezus dood voor onze zonden tot je doordringt. Misschien worden de verhalen wat opgeblazen, maar dat komt ook omdat grote bekentenissen/gebeurtenissen nu eenmaal altijd meer stemmen los maken dan kleine. Als je zou horen dat 4 mensen in Drenthe na het zien van de film hun burenruzie oplosten of iets dergelijks heeft dat nauwelijks nieuwswaarde natuurlijk. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik er persoonlijk wel blij mee kan zijn dat de film deze uitwerking op mensen kan hebben. Het is toch prettig om te merken dat mensen zich schuldig kunnen voelen over dingen die ze gedaan hebben? En helemaal als dat blijkbaar komt doordat het zien een lijdende Jezus die gestraft wordt voor andermans daden?
(De hartaanvallen laat ik even buiten beschouwing, dat was maar een losse opmerking en staan natuurlijk ook los van mijn bewering dat de film best een postieve invloed op mensen zou kunnen hebben.)
Ik begrijp dat je hier een wat sarcastische vergelijking maakt maar deze is volgens mij helemaal onterecht, mijn oma zou zeker een hartaanval hebben gehad bij het zien van deze film
Ik ben naar de film geweest en ik was echt geshockeerd na het zien van deze film. Zoals eerder gezegd en zoals ik ook gezien heb is er in de film weinig aandacht voor de echte boodschap en heel veel aandacht voor het fysieke lijden van christus. Dit lijden is trouwens volgens mij helemaal niet realistisch. Elk mens zou na 30 slagen van zo'n fragila (of hoe heet zo'n ding) allang dood of in ieder geval in shock zijn. Het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat een normaal mens ( wat jezus toch ook was) dit kan ondergaan en vervolgens ook nog eens een kruis een berg op kan tillen.
Ik heb een film gezien waarin iemand zo hard gemarteld werd dat ik mijn hoofd een paar keer omgedraaid heb om het niet te hoeven zien, waar joden en romeinen afgebeeld worden als duivels en waarin de eigenlijke boodschap nogal onduidelijk was... ik was achteraf liever niet gegaan...
The Passion sluit volgens mij aan bij een lang bestaande gevoelstraditie die sterk gefixeerd is op het lichamelijke lijden van Jezus. Dit lijden wordt extra aangezet om te bereiken wat in beeldende taal eigenlijk onmogelijk is: de goddelijkheid van Jezus weergeven. Zo is er een traditie in de poëzie, de schilderkunst en de muziek waarin Jezus' wonden (de zogenaamde stigmata) één voor één aanbeden en beweend worden. Denk aan de Membra Jesu Nostri van Dietrich Buxtehude waarin achtereenvolgens de voeten, de knieën, de borst, de handen, de zij, het hart en het gezicht aanbeden worden. Het lichamelijke aspect van Jezus' lijden komt ook voor in het gedicht , ondermeer gebruikt in 'The Passion volgens Mattheüs' van J.S. Bach. Eerst is er de lichamelijke focus, daarna pas de theologische wending. Of wat te denken van 'Zie je de wonden zo diep, de hand die aard' en hemel schiep' uit Opwekking 268, "Hij kwam bij ons heel gewoon". Je kunt je afvragen wat de diepte van die wonden ertoe doet, maar dramatisch effect heeft zo'n zin wel. (Overigens zouden de spijkers niet door Jezus' handen maar door zijn polsen geslagen zijn. Ook vraag ik me af of je kunt zeggen dat Jezus' doorboorde handen dezelfde zijn als de scheppende handen van God, maar dat is een andere kwestie).
Ik denk dat Gibson iets soortgelijks heeft willen bereiken. Zijn verbeelding van Jezus' lijden is niet in de eerste plaats bedoeld als afbeelding, om te laten zien hoe het geweest is. Hij wil je veeleer als kijker mee laten voelen, je laten verplaatsen in onmenselijk lijden, zodat je beseft dat het om goddelijk lijden gaat. En daarvoor is het nodig om dat lijden extra scherp uit te laten komen. Andere middelen spreken de zintuigen minder aan en zijn voor een film minder geschikt (bijvoorbeeld de bijbeltekst aan het begin van de film, dat Jezus voor onze zonden heeft geleden. Die is alleen voor gelovigen indrukwekkend).
Mensen van nu zijn uit andere films al zoveel geweld gewend, dat het een misser zou zijn wannneer een film die voor de bioscoop bedoeld is, niet de middelen gebruikt van de moderne filmkunst. Daarom is de Passion of the Christ een veel indrukwekkender film dan bestaande, oneindig trage Jezusfilms, met een onaandoenlijke, zombieachtige Jezus (ik bedoel dit niet oneerbiedig).
Wat ik bedoel te zeggen is dat de film vooral over retoriek gaat, de methode hoe je je publiek het beste doordringt van wat je kwijt wilt. En wat Gibson kwijt wil, is toch wel Jezus' lijden (Gibson's betrokkenheid bij de film blijkt wel uit het feit dat hij, in de rol van Romeins soldaat, zélf de spijker door Jezus' hand wilde slaan. Hij benadrukt hiermee dat om zíjn schuld Jezus' geleden heeft.)
Onderstaand schilderij van een verwrongen Corpus Christi is van Matthias Grünewald (1470-1528, 500 jaar geleden dus) en deed mij denken aan de Jezus in The Passion. Enorm veel moeite is gedaan om Jezus' lijden zo expressief mogelijk weer te geven met de toen beschikbare artistieke middelen (zo zijn Jezus' armen en benen in dit schilderij helemaal uitgerekt).
Wat wil ik nu aantonen met mijn verhaal?
Dat The Passion of the Christ niet nieuw is in zijn fixatie op het lichamelijke lijden, dat deze fixatie weldegelijk een bedoeling méér dan sensatie heeft en dat The Passion een moderne film is die met de cinematografische mogelijkheden van nu een eeuwenoud verhaal neerzet.
Wil je de film inzetten bij evangelisatie, dan moet je daar inderdaad nog wel de theologie van de verlossing bij vertellen, want die kan het medium film moeilijker uitdrukken. Maar zo is het ook met het lijdensverhaal in de Bijbel zelf: die zal bij het ongelovige publiek ook niet meteen in geloof resulteren. Daar is een getuigenis bij nodig. En in de Evangeliën is de uitdrukking van het lichamelijke geweld nog veel soberder.
Als een persoon na het zien van The Passion medelijden met Jezus voelt, hem zielig vindt, is in ieder geval zijn gevoel aangesproken. Mogelijk is dit gevoel een basis om het verhaal later ook tot zijn hart toe te laten.
Eigenlijk best jammer dat er zoveel mensen vantevoren al geen zin in hebben om te gaan, al snap ik het wel, het is inderdaad een wrede film en je ziet gruwelijke dingen. Maar ik denk dat dat ook terecht is, Jezus heeft iets gruwelijks meegemaakt en dat deed Hij voor ons. Volgens mij kan het best goed zijn om je dat heel goed te realiseren en deze film heeft mij daar eerlijk gezegd best wel bij geholpen. Ik was echt diep onder de indruk, en het deed mij meer (net als wat Pieter ook zei) dan wanneer ik het verhaal alleen maar lees..
het is misschien een beetje kortzichtig maar...is het een groot probleem dat er dingen gebeuren die niet perse in de Bijbel staan...was dat dan de bedoeling?
Helemaal mee eens! De indrukwekkendheid van wat Jezus voor ons heeft geleden doet bij ons een snaar raken. (duidelijk te zien na het bekijken op BK)
@buffy
Om nou te zeggen dat film Joden en Romeinen als duivels neerzet, dan kan je of ook zeggen dat de bijbel dat ook doet, of realiseren dat bijv. de romeinen nu eenmaal een 'wreed' rechtsysteem hadden zoals veel vaker geschets in films zoals Ben Hur, Spartacus, enz. Ik vind het werkelijk waar verbazendwekkend dat men deze film als anti-Joods beschouwd. Meestal sta je (ik dus) niet eens stil bij het feit dat het om Joden gaat in de film maar daarnaast zijn er gewoon ook Joden die -hoewel in de minderheid- juist met Jezus zijn.
Het schijnt dat Mel onder andere de film heeft gemaakt gericht aan heidenen die denken dat Jezus misschien een groot profeet cq leraar was ala Socrates, Ghandi, Pascal enz.. en Mel geinspireerd was door deze mooie tekst van een mooi boek van CS Lewis:
Jezus is of een gek (waarom ondergaat Jezus dat enorme fysieke leiden, iets waar wij als mensen gewoon niet bij kunnen) of hij was echt de Zoon van God. Dat is -gericht aan heidenen- een deel van de boodschap.
@Buffy
Ik merk nu pas de ondertoon die door een bepaalde film te noemen in mijn bijdrage geproefd kan worden. Ik heb niet bewust Doornroosje genoemd, ik had ook Titanic of Finding Nemo kunnen zeggen. Het was niet de bedoeling sarcastisch te zijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je onwel wordt bij deze film.
Ik vond de film erg indrukwekkend, en het heeft mij ook (gelukkig) weer aan het denken gezet. Toen ik thuis was heb ik gelijk de bijbel erop nagelezen, om te kijken of alles wel bijbelgetrouw was. De duivel in de hof van Gethsemane is achteraf verwarrend, omdat in Lucas 22:44 over een engel gesproken word die uit de hemel kwam om jezus op te beuren..
Verder vind ik niet dat je er zo nauw op moet kijken dat, Mel gebruikt maakt van de jongetjes die Judas geestesnood weergeven..
Enne Minke, die soldaten luisterden gewoon niet naar wat hun oversten hun hadden gezegd, en gingen lekker hun eigen gang met het bespotten van Jezus..
Ik vind het jammer dat mensen, nu al zeggen er niet heen te willen gaan. Je kunt dat volgens mij moeilijk baseren op andermans mening. Ik zou zeggen kijk hem en oordeel er zelf maar over.
Dit is bijvoorbeeld een site die verder probeert te gaan, waarbij Passion of Christ zeg maar het startpunt is. http://www.thelife.com/
Over het feit dat de Romeinse soldaten een goed geoliede machine waren, dat is niet echt een steekhoudend argument, dit was heel verschillend per plek, en in het geval van Israel, was er bijv. duidelijk onderscheid tussen de Romeinse staat van Herodes en die van Pontius Pilatus. Maar ook de vergelijking te trekken met het huidige Amerikaanse leger, onlangs zijn er ook 2 Amerikaanse soldaten veroordeeld voor het 'te' ruw omgaan met gevangen in Irak. Terwijl dat ook weer als een geoliede oorlogsapparaat mag worden beschouwd.
Ik denk dat je uiteraard je vraagtekens mag hebben bij de exacte bijbelgetrouwheid, maar dat sommige invullingen gewoonweg ook niet genoemd zijn in bijbel maar wel voorstelbaar als je de tekst omzet een visueel beeld.
Hiermee zeg ik natuurlijk niet dat je wel of niet naar de film moet gaan. Als je je er bij ongemakkelijk voelt dan hoeft ook niet. Bovendien weet jij wie Jezus is. Ik denk dat de film zoals ik eerder heb gezegd een startpunt kan zijn. Maar ook een bewustwordingsmoment van wie Jezus nou werkelijk is, wat hij heeft ondergaan, en vooral waarom.
Wat mij betreft is het belangrijk om je af te vragen wat het doel van The Passion is. Ga eens uit van het goede en bedenk dat mister Gibson mensen wilde aanraken door het lijden van Christus. Zoek er niet meer achter, waarom zou je! Voor mezelf had ik geen compleet beeld van het evangelie verwacht, dat zou dan wel een raar beeld opleveren. Maar ik ben open gaan kijken en wilde tot me nemen wat de film te brengen had. En ik besefte na de film dat de gruwelijke dingen die Jezus doormaakte, ikzelf eigenlijk had moeten doormaken. En dat er gewoon genade voor mij is! Misschien ben ik wat te gemakkelijk, maar ik wil graag de goede dingen eruit halen. Voor mezelf is dat schuldbesef en een grote(re) dankbaarheid. Verder hoor ik enorm veel mooie dingen over de hele wereld... Dan kan ik alleen maar dankbaar zijn dat dit allemaal gebeurt.
Ik wil mensen vragen om niet het negatieve eruit te filteren. Deze film kan geweldig veel opleveren: ik geloof dat er levens mee gered worden! Natuurlijk, het doel heiligt niet de middelen, maar eenmaal op dit punt aangekomen: bid voor een positieve invloed!
Zelf heb ik een hele tijd getwijfeld om te gaan, vanuit mijn omgeving voelde ik wel een druk om te gaan. (Als christen moet je deze film gezien hebben enzo). Maar ik heb uiteindelijk besloten deze film NIET te gaan zien. Ik ben tegen overmatige agressie op TV en in films, en ik denk dat dezelfde boodschap ook wel op een minder horror-achtige manier overgebracht kan worden.
Hoe stel je dat dan voor? Jezus die vastgebonden wordt? En de soldaten die hem alleen maar pesten? De film is vast niet bedoelt om te shockeren of om mensen bang te maken. En helaas is geweld iets van elke dag, niet zo raar dus dat ook dat reele gedrag van mensen op tv getoond wordt. De tv-wereld zou anders veel te rooskleurig worden...
Offtopic reacties van vet, Carloz én Jaap verwijderd. Communiceer datgene wat je daar in had gepost maar via msn e.d.
Goed, dan nu maar eens een reactie van mij. Toen ik voor het eerst hoorde van de film was mijn eerste reactie dat ik er wel heen wilde. De film kwam al meer en meer in de belangstelling, er werd veel over gesproken en o.a. op bijbelkring hebben we het er ook al eens over gehad. Ik hoorde van steeds meer mensen dat ze niet van plan waren om te gaan, juist door het vele geweld. Niet dat mij dat meteen aantrok, maar ik vond het voor mezelf een goed argument dat ik vaak vrij snel over het verhaal heen kan lezen, me moeilijk een echte voorstelling kan maken bij het gebeuren. Het leek me nuttig om mezelf hiermee te confronteren zodat ik beter weet waar ik mede schuldig aan ben: Jezus' dood.
Na de vele reacties denk ik nog steeds dat ik de film wel wil gaan zien, in de bioscoop of thuis dat zie ik wel.
Kijk als sabine wat toe te voegen heeft nou dan ik ook!!!! Ik heb hem dus gedeeltelijk gezien. Ik wou echt juist door de argumenten die hierboven staan de film gaan kijken, en natuurlijk omdat het een film is. Maar ik ben afgehaakt. Ik vond hem langzaam, en daarnaast zat ik mij constant te ergeren omdat de voorstellingen die ik van het tafereel al in mijn fantasie gamaakt had niet voldeden aan de getoonde "werkelijkheid". Bij dit verhaal heb ik een persoonlijke band met Jezus en met God. Een paralel is te trekken met LotR. Frodo uit het boek komt echt nooit meer van zijn guitige koppie af. En de treeherds shall also never be the same again. Het paas gebeuren is iets tussen en voor mij en God. Wat ik heb gezien, of dus gelezen uit de bijbel is genoeg. Ik was er niet bij, en ik heb de behoefte ook niet meer om met mijn wijze neus nog net te gaan doen alsof.
Wat ik begreep uit een discusie over the Passion op moviemeter.nl (waarop ook een boel niet-christenen posten) was dat veel niet-christenen hele stukken van de film niet begrepen omdat ze geen bijbelkennis hadden. Er werd ook gezegd dat een aantal scenes uit de film voor hun gevoel een beetje boel uit de lucht kwamen vallen. lijkt me niet helemaal wenselijk bij een film die als evengelisatiemiddel gebruikt moet worden (volgens sommigen).
Ik moet erbij zeggen dat er eigelijk niet zo goed een oordeel over kan geven, want ik heb de film zelf niet gezien...
Overigens is er vannacht (zondag) op nl 1 rond 1 u een film over jezus voor die erg goed schijnt te zijn Il Vangelo Secondo Matteo (1964).
om even toe te voegen: in de cv koers staan een aantal artikelen over the passion (zoals al eerder gezegd geloof ik) maar ook een aantal korte beschrijvingen van sommige Jezus-films. bovenstaande film ('het evangelie volgens mattheus' ) komt daar mbt de bijbelgetrouwheid zeer goed uit alleen wordt Jezus in die film als een erg grimmig en streng persoon naar voren gebracht. wel interessant om dat allemaal even te lezen in elk geval.
gister nog mensen henny&catherine gezien? in dat programma kregen zij (en pastoor berkhout) the passion te zien. henny was zwaar ontroerd na afloop en catherine nogal nuchter: een typische reactie van een niet-gelovige misschien??
volgens gibson dus wel.. hij wilde de mensen 'over het randje duwen' (zie ook de cv koers...) en dat lukt em geloof ik aardig!
Maar zoals ik al eerder zei wordt de film door allerlei christelijke organisaties als startpunt gebruikt (nadat wellicht een niet-gelovige zich er meer in wilt verdiepen wie nou 'die' Jezus was/is) Hij is inderdaad op zichzelf naar mijn mening ongeschikt. Maar zo, als alleenstaand evangelisatie middel, wordt hij meestal niet gebruikt.
Ik heb gisteren toevallig ook de kruiziging gezien (en alleen dat deel, die scene) van de film op Ned1. Die was ook niet heel erg 'zacht' m.b.t. de gruwelheden. Hoewel wel minder expliciet, in ieder geval duidelijk te horen. In die zin is die film niet enorm 'anders' dan the Passion of Christ.
Hier ( http://www.josdouma.nl/thepassionofthechrist.html ) overigens een (met nadruk op een) mening van de GKv dominee Jos Douma (Haarlem) dieik zojuist las. Een citaatje eruit: