Pas op voor 'islamofobia'

Een scherp artikel van Kamsteeg, waar ik me erg in kan vinden.

Aad Kamsteeg schreef: Pas op voor 'islamofobia' door Aad Kamsteeg Wat op het eerste gezicht hetzelfde lijkt, is nog niet altijd hetzelfde. In Berlijn bevindt zich het Centrum voor Onderzoek naar Antisemitisme. Men zou zeggen dat men daar de handen vol heeft nu het aantal antisemitische uitingen toeneemt, onder meer in reactie op het recente, gewelddadige optreden van Israël in Gaza. Natuurlijk moeten we onderscheid maken tussen agitatie tegen de staat Israël en antisemitisme. Maar wanneer - om maar iets te noemen - het hoofd van een Italiaanse vakbond oproept ,,niets meer te kopen bij zaken die gerund worden door de Joodse gemeenschap'' is er sprake van antisemitisme. Het in Berlijn gevestigde instituut heeft het inderdaad druk. Maar dat komt kennelijk ook doordat de onderzoekers daar zich ook zijn gaan bezighouden met de ,,nieuwe vijanden van de islam''. Nu is er natuurlijk niets mis met kritische aandacht voor hen die moslims geen eerlijke plaats onder de zon gunnen. Valt ook dit veld van research echter onder de taakomschrijving van het centrum? Als dat inderdaad het geval is, zou toch met het nodige onderscheid moeten worden gesproken. En dat laatste gebeurt te weinig als directeur Wolfgang Benz schrijft dat ,,de furie van de nieuwe vijanden van de islam te vergelijken is met de vroegere razernij van antisemieten tegen de Joden''. In de Wall Street Journal (8 december 2008) signaleert Matthias Küntzel, schrijver van een essay over 'Jihad en jodenhaat', dat het Berlijnse centrum vijandschap jegens de islam 'islamofobia' noemt. Dat laatste in navolging van de Raad van Europa die in 2005 ,,alle vormen van onverdraagzaamheid'' veroordeelde, ,,met inbegrip van antisemitisme en islamofobia''. Küntzel vindt dat laatste begrip misleidend. Het begrip maakt geen onderscheid tussen haat ten opzichte van moslims en terechte kritiek op de politieke islam. Lang leve Israël Sommige moslimorganisaties vinden leuzen als ,,moslimfundamentalisme is gevaarlijk'' en ,,lang leve Israël'' al islamofobia. Kun je nagaan. Het gevaar bestaat dat ook andere organisaties in hun officiële documenten antisemitisme en islamofobia in dezelfde categorie gaan plaatsen, of - erger - tegenwoordig islamofobia als ergste vorm van vooroordeel beschouwen. Daarom moet er geprotesteerd worden, zoals bijvoorbeeld de Canadese regering impliciet al deed. In april wordt in Genève een VN-conferentie gehouden over antidiscriminatie. In de ontwerptekst van de slotverklaring valt te lezen dat Israëls politiek tegenover de Palestijnen ,,een nieuwe vorm van apartheid'' betekent, ,,een misdaad tegen de menselijkheid, een vorm van volkenmoord en een ernstige bedreiging van de internationale vrede en veiligheid''. Tegelijk wordt opgemerkt dat ,,de ernstigste uiting van het belasteren van religies de toenemende islamofobia is en de verslechtering van de situatie van moslimminderheden''. Canada zegt nu die conferentie - vervolg op de beruchte anti-Joodse Durban-conferentie in 2001 - niet te zullen bijwonen. Opvallend maar niet verrassend is dat landen met het agressiefste antisemitisme het hardst protesteren tegen islamofobia. De theoloog Hans Jansen - niet de te verwarren met de gelijknamige arabist - toont aan hoe Joden in vooral de Arabische wereld worden gedemoniseerd: Van Jodenhaat naar Zelfmoordterrorisme, islamisering van Europees antisemitisme in het Midden-Oosten, heet zijn boek. Klassieke Jodenhaat keert terug: Joden hebben geen recht op een eigen bestaan, laat staan op een veilig thuis. Verschillen Nu vallen de verschillen met islamofobia onmiddellijk op. Antisemitisme houdt de Joden verantwoordelijk voor alle mogelijke ellende, van de huidige financiële crisis via aids tot het Amerikaanse geweld in Afghanistan en Irak. Joden zouden daarom maar beter van de aardbodem kunnen verdwijnen. Moslims wordt een dergelijke schuld nooit in de schoenen geschoven. Islamofobia ontstaat meestal in reactie op verontwaardiging over moordaanslagen en militant uit te leggen passages in de Koran. Maar anders dan wat antisemieten met Israël zouden willen doen, roept niemand dat een of andere moslimstaat van de kaart zou moeten worden geveegd. Verontrustend is dat het gif van Arabisch en Noord-Afrikaans antisemitisme via satellietschotels Europa wordt ingespoten. Televisiezenders van Hamas en Hezbollah reiken tot diep in de immigrantenwijken van onze grote steden. Bij anti-Israëlische demonstraties, waarbij om jihad en intifada wordt geroepen, lijkt het allochtone element te overheersen. Jonge Nederlandse moslims zeggen zich solidair te voelen met hun Palestijnse 'broeders'. Dat klinkt niet onlogisch. Maar waarom gingen ze niet de straat op toen hun 'broeders' in Darfur, Bosnië, Tsjetsjenië en Irak door geweld werden getroffen? Is er alleen solidariteit als het tegen Israël gaat? West-Europese politici moeten op hun hoede zijn. De Franse president Sarkozy waarschuwde dat hij ,,niet zal toestaan dat internationale spanningen (tussen Israël en Palestijnen) zullen veranderen in geweld tussen bevolkingsgroepen in de (Franse) steden''. Dat lijkt mooi, maar is het niet. Want door de spanning zo te omschrijven, suggereert hij dat Franse moslims iets van Joden te duchten zouden hebben. Maar wie hoorde ooit dat Joden moskeeën in brand steken of islamitische begraafplaatsen vernielen? Hoe agressiever de tegen Israël demonstrerende moslimgroepen, hoe sterker de druk op politici om iets hetzelfde te noemen wat niet hetzelfde is. Die druk moet worden weerstaan.