Luuk schreef: Het is makkelijker om een benadering te kiezen die op korte termijn voldoet en die ene politieke vluchteling samen met die tien economische kan redden dan om voor een verstandiger beleid te gaan waarbij er op de lange termijn op een gezonde en werkbare manier omgegaan wordt met vluchtelingen.
Ik bekijk het graag op economisch vlak: we hebben beperkte middelen (centen) en we willen er zo veel mogelijk mensen mee helpen. Als je met je geld hier 1 mens kunt helpen (die misschien nog fraudeert ook) en elders 10 die het minstens zo hard nodig hebben, moet je dan altijd kiezen voor die ene die hier 'een gezicht gekregen heeft'?
Volgens mij is het vooral een vraagstuk over naastenliefde. Ik vraag me af of een 'economische' aanpak dan altijd het beste is. Een afweging van elke cent getuigt niet echt van een houding met open armen.
Daarbij komt dat dit vaak lijkt voort te komen uit eigenbelang: we willen
mensen wel helpen, als we er zelf maar geen last van hebben. En dat door opvang in de eigen regio ook nog meer mensen bereikt kunnen worden voor hetzelfde geld is mooi meegenomen.
Laten we in dit kader vooral niet doen alsof Nederland nu alles uit de kast haalt voor vluchtelingen wat maar mogelijk is. Hoezo 'beperkte middelen'? We willen de kosten graag beperken, maar er zijn natuurlijk middelen in overvloed.
Er is geen een algemene voorkeur voor opvang in de regio of in ons land aan te geven. Dit zal per situatie verschillen, en daarbij mag ook zeker rekening worden gehouden met kosteneffectiviteit. Maar ik hoop dat we toch vooral gedreven worden door naastenliefde.
+0
Luuk
Ik vind ook dat we gedreven moeten worden door naastenliefde, maar laten we dat vooral praktisch en werkbaar toepassen. Het is gewoon niet eerlijk als we een aanpak kiezen die maar een relatief klein aantal mensen helpt.
De middelen zijn wel beperkt. De overheid krijgt een bepaald bedrag binnen en moet met dat bedrag haar taken uitvoeren. Misschien kan er veel meer geld naar asielzoekers, maar dan is het nog steeds een beperkt bedrag en je zult altijd meer willen dan de portemonnee toelaat.
Volgens mij is het vooral een vraagstuk over naastenliefde. Ik vraag me af of een 'economische' aanpak dan altijd het beste is. Een afweging van elke cent getuigt niet echt van een houding met open armen.
Daarbij komt dat dit vaak lijkt voort te komen uit eigenbelang: we willen
mensen wel helpen, als we er zelf maar geen last van hebben. En dat door opvang in de eigen regio ook nog meer mensen bereikt kunnen worden voor hetzelfde geld is mooi meegenomen.
Laten we in dit kader vooral niet doen alsof Nederland nu alles uit de kast haalt voor vluchtelingen wat maar mogelijk is. Hoezo 'beperkte middelen'? We willen de kosten graag beperken, maar er zijn natuurlijk middelen in overvloed.
Er is geen een algemene voorkeur voor opvang in de regio of in ons land aan te geven. Dit zal per situatie verschillen, en daarbij mag ook zeker rekening worden gehouden met kosteneffectiviteit. Maar ik hoop dat we toch vooral gedreven worden door naastenliefde.
Ik vind ook dat we gedreven moeten worden door naastenliefde, maar laten we dat vooral praktisch en werkbaar toepassen. Het is gewoon niet eerlijk als we een aanpak kiezen die maar een relatief klein aantal mensen helpt.
De middelen zijn wel beperkt. De overheid krijgt een bepaald bedrag binnen en moet met dat bedrag haar taken uitvoeren. Misschien kan er veel meer geld naar asielzoekers, maar dan is het nog steeds een beperkt bedrag en je zult altijd meer willen dan de portemonnee toelaat.